Κώστας Τσιαχρής Φοβού τους Δαναούς

Αγοράστηκε    στην  Ασωμάτων

σε  μια  εποχή    μεγάλης    συντριβής   

καθώς   ακούγονταν  στο σώμα    

εκρήξεις   μοναξιάς  

και   το  παράθυρο έμοιαζε ταξίδι

Ακόμη  ανέγγιχτο  

όπως  στην πρώτη  εκείνη   αγρυπνία  προς  τιμήν του   

Ακόμη  αστραφτερό 

Ρίχνει  ένα  φως   που   γράφει   ελιγμούς  

στα μάτια  και   στην  αναπόληση  

Ένα τετράγωνο  κυματιστό   κομμάτι  τέχνη   

Αγοράστηκε    σαν ανταπόδοση  ενός   αδέξιου   πάθους

που  έμελλε  να  το ρουφήξει  ο χρόνος  

να  το  αφυδατώσει  

για  να κείτεται  αποτύπωμα  παλιάς  δροσιάς 

σε   τώρα   διψασμένο   στόμα 

Αντίγραφο  μεγάλης τέχνης 

Φέρνει   απάνω  δαχτυλιές  από  ένα  μέλλον  

που το  ρίξαμε  στην άκρη  των  ελπίδων  μας 

και  μεγαλώνει  σαν παράσιτο    

τραβώντας   νεύρο  από  την ίδια  του  την περιφρόνηση 

Αλλά  δε  βαριέσαι 

Ποιος  δίνει  σημασία  σε πυξίδες 

όταν  έχει   εμπρός  του  τις  ακτές; 

Και   τέλος  πάντων  τώρα   πια   

αυτό  το αριστούργημα  διακόπτει   απλώς  

τη σκόνη  που  θρονιάστηκε  

για  τα  καλά   στο   πρόσωπό  μας