Κώστας Τσιαχρής Καί ἐγένετο ὑετός...

Υπό  ομαλές συνθήκες  θα έπρεπε

Αν η βροχή είναι όντως εξαγνιστική όπως λένε

Όταν    αρχίζουν  οι  αστραπές

Και πέφτει  το νερό   με το τουλούμι

Βγαίνοντας έξω   και πετώντας  την ομπρέλα

Μόνος  εγώ  απέναντι στο θράσος  της  βροχής  

Θα  έπρεπε   να φεύγει  να κατρακυλάει  απ΄ το κεφάλι

Ως τις μύτες  των ποδιών  μου

όλη η αγωνία οι σουβλιές  από το μέλλον  

Ή έστω η  φάτσα 

που αντικρίζουνε  στη φάτσα  μου  όλοι   οι άλλοι

Να  ξεβάφω από  τη σάρκα   

Και τα κόκκαλα  να μένουν  νάρθηκας  

για τις σπασμένες  αντοχές    μου

Όμως   τις περισσότερες φορές

Το μόνο που συμβαίνει

Είναι  να πλημμυρίζει  το υπόγειο

Και με σάπια  έπιπλα

με σάπια ερωτηματικά 

με σάπια  υπερηφάνεια

Να καλώ  την Πυροσβεστική επειγόντως

για  απάντληση  επικίνδυνων  υδάτων