Νένα Φιλούση Διπλωματικό σώμα

 

Πάω στους γονείς μου, είναι μεγάλοι
όταν γεράσετε λέω, επειδή φοβάμαι ότι τους φτάνω
πάω στα παιδιά μου, όταν μεγαλώσετε λέω
αφού ολοένα φεύγουν και δεν τα φτάνω
ακούμε μαζί μουσική αλλά έρχονται και φεύγουν
η μέση ηλικία μου τους πάει στο αεροδρόμιο
ενώ στο βάθος κλαίει σαν προσφυγάκι
πάω στο θέατρο, ξεχνώ εκεί το φουστάνι μου
σταθμεύω σε κάθετα τείχη
περνώ από μικρά νεκροταφεία
αλλά μυρίζω ωραία, ξεγελώ τους τροχονόμους
πάω στο φαρμακείο αγοράζω αλοιφές
εξωτερική χρήση γράφουν
για οσφυαλγίες, ρευματοπάθειες
επιμένω κάθε φορά: σίγουρα δεν τρώγονται;
πάω στη δουλειά μου κάθε πρωί νέα
με άλλο όνομα όμως
και φεύγω γριά.

Εν τω μεταξύ πλένομαι, νυχτώνει και τρομάζω
με τρομάζουν τα ποιήματα
δε θέλω να διαβάζω αλλά με κυνηγούν
πάω για ύπνο δεν ήμουν εγώ, δεν ήμουν εγώ σήμερα
φωνάζω
και από αύριο έχει ο θεός.

Από τη συλλογή "Σώματα ασφαλείας" ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΜΑ 2019
..............................................................

Να που όταν   οι  καθημερινοί  υπαρξιακοί φόβοι , οι μικροαστικές συνήθειες , οι καλλιτεχνικές αγωνίες περιγράφονται τόσο ζωηρά , σχεδόν εν ριπή στοχασμού , μπορεί ο μέσα κόσμος του ποιητή να χυθεί αβίαστα , σα μια γουλιά  πεντάστερου κονιάκ που το στόμα τη θυμάται για έναν μακρύ μακρύ  καιρό. Ύφος σχεδόν κουβεντιαστό , αλλά  βαρύτερο από φτηνή κουβέντα , μια φιλοσοφική διάθεση που καθόλου δεν  κόπτεται πως θέλει να περιβληθεί με τον στόμφο μιας τέτοιας διάθεσης, ένα γρήγορο παρά δώσε μικρών εικόνων μέσα στον ίδιο στίχο , χιούμορ εκεί που η σοβαρότητα  απειλεί να βάλει ένα μαύρο εξώφυλλο σε μια εν τέλει  ζωή -μαριονέτα. Η ποιήτρια : Νένα Φιλούση

Κώστας Τσιαχρής