Γιάννης Κουβαράς "Προσευχή"

Ω  μητέρα  Ποίηση

                   εκποίηση  αίματος

                   μεταποίηση  σκότους

                   αποποίηση  αδικίας

                   ενοποίηση  του παντός

                   του μέγιστου  Έρωτα  και του  Θανάτου

                   άσμα κύκνειο

δώσε  τη  γαλήνη

στους αυτόχειρες  διακόνους  σου

και στους  άλλους

που δεν πρόφτασαν

δώσε  σ' όλους  την κομμένη  γλώσσα  τους 

                                              ένα  όνομα 

και  πάρτους  στην αγκάλη  σου 

γιατί  κρυώνουν έξω απ' τον περίβολο
                             των νεκροταφείων
που τα πουλιά  κελαδούν ανυποψίαστα

Ποίηση
           κυριακάτικη  φορεσιά  της γλώσσας
                            ελθέτω η βασιλεία  Σου

Από  την ποιητική συλλογή του Γιάννη  Κουβαρά "Δωρητής Σώματος"

Με μια ανεπαίσθητη ειδωλολατρική προσήλωση και με το μυαλό του αναγνώστη να συνείρει τη "Μητέρα Ποίηση" με τη λατρεία της Μητέρας Θεάς των αρχέγονων θρησκειών, ο ποιητής Κουβαράς στέκεται ως μεσολαβητής ανάμεσα στη θεία και στην ανθρώπινη εκδοχή της ύπαρξης κι υψώνει τον παρακλητικό του ύμνο στη θεότητα εκείνη που θα λειτουργήσει , κατά τη δική του ευαισθησία, λυτρωτικά για τον άνθρωπο. Ως εκφραστικά του σύνεργα σ' αυτή τη συνομιλία με το υπέρτατο μόρφωμα, με την υπερβατική πτυχή του "ηδυσμένου λόγου" χρησιμοποιεί την επιφωνηματική εκφορά των λέξεων, έναν τρυφερά ικετευτικό τόνο, μια παιγνιώδη ανακατασκευή της λέξης "ποίηση" και μία άκρως ευρηματική, βιβλικής φρασεολογίας,  απόληξη.

Κώστας  Τσιαχρής