Ε.Μύρων "Κι αν σας φαίνεται σκληρό"

Κι αν σας φαίνεται ωμό και σκληρό
αυτό το ποίημα
να ξέρατε μονάχα, πόσο ωραιοποίησα τον πόνο.

Πόσο σφιχτά βούλωσα το στόμα μου
να μην ακουστούν ολόκληρες οι κραυγές της γέννας.

Πόσα παγάκια κατάπια
για να μην κάψω το χαρτί με την ανάσα μου.

Πόσο λευκό χρειάστηκα
για να σπάσει το μαύρο
και να σπείρω ορχιδέες
δίπλα στα κοφτερά μου δόντια.

Αν σας φαίνεται ωμό και σκληρό
αυτό το ποίημα,
που να βλέπατε
πόσο τραχύ είν’ το βλέμμα
του όταν σας κοιτά
να απορείτε.

Ο Κώστας  Τσιαχρής  σχολιάζει  το ποίημα 

Είναι μια πρόκληση οι στιγμές εκείνες κατά τις οποίες το ξάναμμα που ανταριάζει τα βάθη του ποιητή, καταφέρνει να δραπετεύσει από το δεσμωτήριο της εσωτερικής του φθοράς, και βγαίνει γυμνό και τρομαγμένο μέσα στην τύρβη του λόγου , για να ντυθεί έκφραση κοφτερή και ουσιώδη. Εδώ ,εντούτοις, το τελικό αποτέλεσμα είναι η προβολή σε στίχους της μάχης του αφηγητή με το αληθινό ποίημα, αυτό που μασκαρεύτηκε και κατά έναν τρόπο εξημερώθηκε, για να μην τρομάξει πρώτα απ' όλα τον ίδιο το δημιουργό του. Μέσα όμως από αυτή την περιγραφή της διαδικασίας με την οποία αμβλύνεται η ωμή λεκτική απόδοση του πρωτογενούς ποιητικού υλικού, γεννιέται εν τέλει σε ένα μεταλεκτικό επίπεδο η ίδια εντύπωση της ωμότητας που ήθελε αρχικά να απελευθερώσει ο ποιητής. Γεννιέται η ώριμη γεύση του πόνου μέσα από τον εξορκισμό της άγουρης εκδοχής του. Και γι' αυτό, παρόλο που ο αναγνώστης δε βλέπει τις πληγές, τις αισθάνεται και τις διαβάζει καθαρά.