Παρόλο το χαμόγελο
μέσα στο γαμπριάτικο κοστούμι
τη γλυκύτητα
αντιμέτωπη με το φακό
αυτή η φωτογραφία
που παγώνει τη ζωή σου
στην ανάμνηση ενός δευτερολέπτου
με τρομάζει κόβει την ανάσα
κοκαλώνοντας μετέωρο
το ταγκό του χρόνου
Κι απ' τον τσιγαρόβηχα
στο στήθος
τη σκληρή φωνή σου
που τη βάραινε ο καπνός
στα μάτια και στα αυτιά μου
μένει απλώς
αυτό το κούφιο άγαλμα :
Η ακινησία μιας πολαρόιντ
Που τώρα σε τραβάει
απ' τη στιγμή
σαν τρομαγμένο ποντικό
και σε πετάει ανυπεράσπιστο
Ανφας
στην ποντικοπαγίδα
της αθανασίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου