Κώστας Τσιαχρής Αυτεπίστροφο

Αγαπημένο σώμα.

Σε πέταξα μακριά με δύναμη 

Για την ειρήνη των ματιών και των ενστίκτων μου 

Και δεν έχω πια το βάρος σου μέσα  στο βάρος μου 

Και δεν κάθεται η σκιά σου κάτω απ' τη σκιά μου 

Ο ύπνος μου δεν πολεμάει με τον ύπνο σου 

για λίγο παραπάνω πάπλωμα 

Κι είμαι γαλήνιος  

που ξεμπέρδεψα  από σένα μια για πάντα 

Από τη μυρωδιά σου που έπνιγε τη μυρωδιά μου 

Τα γουργουρητά στο έντερο μέσα στη νύχτα 

Ήρεμα σκυμμένος πάνω στο απολυτήριο 

μελετάω  τη φωνή μου με  λυγμούς χαράς 

Χωρίς εσένα και χωρίς εμένα να διψάω για σένα 

Αλλά τα ξημερώματα 

άκουσα  το σφύριγμα να δυναμώνει. Επέστρεφες. 

Πιο γρήγορα απ' το φως μέσα στο φως μου 

Πιο φλογερά  από την ανάσα της ανάσας μου 

Σα δικαστής που δίκαζε  το δίκιο του 

Ίσα που πρόλαβα να πω  - Εσύ ; 

Μου τσάκισες  το κούτελο 

Κι έπεφταν ματωμένα στη φωνή  μου

τα μελλοντικά μας χρόνια