Κώστας Τσιαχρής Σφετεριστής τίτλων ευγενείας

 

Γινόταν μια στέψη.

Μέσα στην αίθουσα των τροπαίων. 

Ένα μικροσκοπικό  κεφάλι 

που μπορούσε να  ταιριάζει 

σε οποιοδήποτε κορμί 

αποσπάστηκε  απ' το πλήθος

αλαλάζοντας το στέμμα μου ανήκει 

Θάνατος Κρεμάλα στον  σφετεριστή 

Το θεόρατο κεφάλι που στεφόταν 

έμεινε  κοκαλωμένο

Γύρισε και κοίταξε με μίσος 

το κεφάλι - νάνο 

Ύστερα ξέσπασε 

σ' ένα τρομαχτικό χαχανητό

Μα πώς τολμάτε; Πώς τολμάτε ;

Να ζητάτε για τα μέτρα σας 

ένα πελώριο στέμμα ; 

Θα σας λιώσει κάτω απ' την ευθύνη  της 

η Ποίηση 

Κι είναι χωρίς επιστροφή 

Μονόδρομος αυτοκτονίας 

όταν  θελήσει μια μισοριξιά 

να κρύψει κάτω από ένα στέμμα 

τη θωριά 

ή το μπόι που της λείπει