Την τελευταία
φορά που είδα τον Richard
ήταν το
68 στο
Ντιτρόιτ
Και μου είπε
: Όλοι οι ρομαντικοί
έχουν την
ίδια τύχη κάποια μέρα
Κυνικοί και
μεθυσμένοι και γεμάτοι από πλήξη
σε
κάποιο σκοτεινό καφέ
Γελάς , είπε , νομίζεις πως είσαι άτρωτη
μα έλα κοίταξε
τα μάτια σου
είναι γεμάτα
από φεγγάρι
Σ’ αρέσουν
τα τριαντάφυλλα
και τα φιλιά
κι οι όμορφοι
άντρες να σου λένε
όλα αυτά
τα όμορφα ψέματα
Πότε θα
καταλάβεις
ότι είναι μόνο
όμορφα ψέματα
απλώς
όμορφα ψέματα
Έβαλε ένα
νόμισμα στο Βούρλιτζερ
και
πάτησε τρία κουμπιά
και το
μηχάνημα πήρε να βουίζει
Κι εμφανίστηκε
μια σερβιτόρα
με
διχτυωτές κάλτσες και με παπιγιόν
και είπε :
τελειώστε το ποτό σας
πλησιάζει η
ώρα , κλείνουμε
Richard , δεν έχεις αληθινά αλλάξει
Είναι απλώς
που τώρα
εξιδανικεύεις
τον όποιο πόνο
έχεις στο
μυαλό σου
Στα μάτια
σου έχεις τάφους
μα τα τραγούδια
που στοίβαξες
γίνονται
όνειρα
και άκου
,τραγουδάν για την αγάπη
τόσο γλυκά
τόσο γλυκά
Πότε θα ξανασταθείς στα πόδια
σου ;
Ω η αγάπη
μπορεί να γίνει
τόσο γλυκιά
Ο Richard παντρεύτηκε
μια χορεύτρια
και της αγόρασε ένα πλυντήριο πιάτων
και μια μηχανή του καφέ
Και τώρα τις
περισσότερες βραδιές
πίνει στο σπίτι
του
με την
τηλεόραση ανοιχτή
κι όλα τα
φώτα του σπιτιού να λάμπουν
αφημένα
Θα σβήσω
αυτό το καταραμένο κερί
Δε θέλω
να περνάει κανείς απ’ το τραπέζι μου
Δεν έχω σε
κανέναν
τίποτε να πω
Όλοι οι καλοί
ονειροπόλοι
φεύγουν
έτσι κάποια μέρα
κρυμμένοι πίσω
από μπουκάλια
σε σκοτεινά καφέ
Μόνο ένα
σκοτεινό κουκούλι
προτού να πάρω
τα υπέροχα φτερά μου
και να πετάξω
μακριά
Μόνο μια
φάση
αυτές οι μέρες
στα σκοτεινά
καφέ
Αυτοί οι υπέροχοι στίχοι από το αγαπημένο μου άλμπουμ όλων των εποχών "Blue" της Joni Mitchell
Κώστας Τσιαχρής
Στο Νέο Νόημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου