Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Τρίτη 26 Ιουνίου 2018

Κώστας Τσιαχρής Dura lex ,sed lex


Ασφαλώς  δεν είναι  της στιγμής
οι  όποιες αντιρρήσεις
ο  βαθύς θυμός
η σκέψη για παροξυσμούς
ή για περίπατο  σε ναρκοπέδια
που  άλλωστε δεν έχουν θέση
σ'ένα μικροσκοπικό μυαλό
Προέχει η  αφοσίωση
το  βλέμμα στην καρδιά του νόμου
η ευθυγράμμιση σκοπού κι απελπισίας
Με  τη σκέψη
            τη συγκίνηση
                             το δέος
στο   σοφό γέροντα
που  κατάπιε τον νόμο σα φαρμάκι
και τον έκανε ν'αγιάσει
μες στις φλέβες του
φωνάζοντας πως
από μέσα του χαλάει ο άνθρωπος
-Δεν  είναι οι  βροχές
Από μέσα του σηκώνει ερείπια
-Δεν είναι η ποίηση
Και  δεν ακούει όταν
τα πάντα  ξεφωνίζουν Άνοιξη
Έχει έναν τρόπο να  μαραγκιάζει
μέσα του τον κόσμο ο άνθρωπος




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου