Απρόσμενα
σε μια στιγμή απόδοσης τιμών στον εαυτό μου
το αποφάσισα
Θα έκοβα το χέρι μου και θα το τύλιγα σε μια σακούλα
Θα το έθαβα βαθιά στο δάσος
Ύστερα θα’κανα πως με εγκατέλειψε η γραφή
πως δεν υπήρχαν σχήματα να κλείσω μέσα τους
σιωπές ή μουσικές
Θα αρνιόμουνα με πείσμα την αφή
Ποτέ δε χάιδεψα δεν πίεσα δε χτύπησα Ποτέ
Θα’μουν ολάκερος μια αγκαλιά χωρίς αφή
Ένα δάχτυλο που με κουνάει
προς συμμόρφωση ο μέσα κόσμος
Κι αν παραδόξως τύχαινε
κι ακούγονταν στην πόρτα ένας χτύπος
(χέρια είναι αυτά…ποτέ δεν ξέρεις…)
Θα υποκρινόμουν τον κουφό ή τον ανάπηρο πολέμου
περιφέροντας με θλίψη κάτω από τον ώμο μια μουτζούρα
σε ένα σώμα κατά τα άλλα καλλιγραφικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου