Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Σάββατο 20 Ιουνίου 2020

Κώστας   Τσιαχρής  Εν κατανύξει


Όπως  περνώ
ανάμεσα   από   νηστικά κεριά
στο  μαύρισμα των  τοίχων 
ξανανάβουν  οπτασίες  από   φλόγες
τόσο   κατανυκτικά
που   μεταφέρεται    τροφή 
απ'  το  πάτωμα 
ως  τον   τρούλο
Εκεί    ένας   παντοκράτορας
βαρύς   από  στολίδια
ξεκολλάει  την    ασημένια   φλούδα του 
με   πόνο
Λαμπαδιάζουν από   πίσω
και  οι πέντε αισθήσεις
Ακοή   ως  τον ψίθυρο
Όραση   σε  κοίταγμα  τυφλού
Αφή   που  αφήνει  μούδιασμα    στο πνεύμα
Γεύση  με  κομμένη  γλώσσα
Όφρηση   αρωμάτων
από    μύχιο     σύμπαν     







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου