Κώστας Τσιαχρής Και συ τέκνον ;

 

Ανάμεσά μας  κάθεται ο προδότης

Παραδούς αἷμα  ἀθῶον

Το πουγκί  του  κάθεται  ανοιχτό 

φωνάζουν από μέσα  εικοσιεννέα αργύρια

(το τριακοστό από   την ταμειακή  του μπάρμαν  )

Και  πίνει  συνεχώς  για να  ξεχάσει

Την εικόνα της θηλιάς  πάνω στο  δέντρο

Το φιλί  στον  άμωμο  εαυτό του

Τα ρέστα που  έδωσε για φιλοδώρημα στον μπάρμαν

Που  -έτσι   νόμισε για μια  στιγμή  - 

ετοίμαζε το δάχτυλο   να δείξει : Εσύ! 

-Αλλά   Eσύ   από  που  μας ήρθες  ,φίλε  ;

-Από      τις  Θερμοπύλες  

-Μάθαμε .  'Eγινε  μεγάλος  χαλασμός  εκεί

Βαδίζουν  τώρα   προς τα κάτω 

-Ήμουνα   εκτός τειχών

όταν σταυρώθηκε  ο ραββί 

εκτελώντας  εντολές

Τοις κείνου   ρήμασι …. Δεν πρόσεξα

- Άτιμο σινάφι οι προδότες

- Άτιμο  σινάφι οι  εσταυρωμένοι

Εὐκοπώτερον

από τις τρύπες  στις παλάμες  τους

περνάει κάμηλος   ο φθόνος 

όλων των αιώνων 

Εὐκοπώτερον

Για την αμίμητη   ερμηνεία τους

στον ρόλο θύματος της προδοσίας

Εὐκοπώτερον 

Κι από τις τρύπες  για τα μάτια  

στην κουκούλα