Μόνος μου τηλεφώνησα στον διαρρήκτη
Ήταν η μόνη επιλογή
Έβαλα κάτω απ' το χαλάκι το αντικλείδι
Και για ώρες και ώρες ανυπομονούσα
για το στριφογύρισμα στην κλειδαριά
Κοιτούσα ολόγυρα καχύποπτα
μήπως οι γείτονες
χαλάσουν την τελετουργία
ή μήπως κάποιος αντιδραστικός σπασμός
σε εκείνου το μυαλό ή το δικό μου
ξαναβγάλει απ' τη σκακιέρα
τις κινήσεις του τρελού
Υπέδειξα με βέλη τα σωστά σημεία
Στα δεξιά τα ασημένια κηροπήγια της γιαγιάς
Στα αριστερά οι λίρες
πίσω από τη φόδρα της καρέκλας
Στην παλιά κασέλα η καρδιά μου
Φυλαγμένη επιμελώς για ώρα ανάγκης
Φερ' ειπείν για εποχές εκτεταμένης λειψυδρίας
Όταν τα σύννεφα αντί να κλάψουν
Χώνουν πιο βαθιά μέσα στη λήθη το θυμό τους
Κι απομένουν γραφικά στολίδια
σε κορνίζες τοίχου
Μόνος μου τηλεφώνησα στον διαρρήκτη
Μονάχα μια κλοπή μπορεί να με ελαφρύνει
Αν από λάθος
ξεκινήσει και χτυπά ο συναγερμός
Ο κωδικός είναι γραμμένος
ήδη στη ματιά μου
στη φωνή μου
στην ανάσα
Κώστας Τσιαχρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου