Η μόνη κληρονομιά

 

Ένα ισχνό χαμόγελο 

είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου 

Και τρέμει 

Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα 

και συντρίβουν τις ζωές 

που κέρδιζα  παιδί 

στα Μήλα  ή στο Κυνηγητό 

Κι άλλες ζωές δεν έχω πια να δώσω 

Σε κανέναν 

Ό,τι πήρες, πήρες 

Κράτα το χαμόγελο σαν ξαστεριά 

ή σα γαλήνη 

Όταν παύουν τα ντουφέκια 

να πυροβολούν αλύπητα 

το μέλλον 

και το  παρελθόν μας 

Κ. Τσιαχρής