Κώστας Τσιαχρής "Οφειλή"

Από το  "Νέο Νόημα"



Και τώρα πρέπει
μέσα στα τόσα κλαδιά
στ' αγκάθια που υπόσχονται αίμα
στο πράσινο με τις θηλιές του
στους βλαστούς χωρίς το φως της άνοιξης
πρέπει
με τα χέρια μου άμαθα
με το μυαλό μου απότομο και φρενιασμένο
με τόσο παρόν και με τόση λήθη
τραβώντας με το τσιμπιδάκι
τα όνειρα απ' τα μάτια
πρέπει
με τη λύπη στα κατάρτια
με την ποίηση γκρεμό
Πιο κοντά στο κτήνος
και λιγότερο στον άνθρωπο
Ν' ανοίξω πρέπει τις καταπακτές
να βγουν σαν τα ποντίκια
τρομαγμένες όλες μου οι φωνές
και σταθερά
με τη χορδή του τόξου τεντωμένη
να τις ρίχνω κάτω
και να βγάζουν τελευταία φορά
μια μουσική από άηχες νότες
Τόσο απόκοσμη
που αυτός ο κόσμος
με τα φανερά και τ΄αφανέρωτά του
να σαστίζει