Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Δημήτρης Άλλος "ROTTA"








Είναι κάτι καράβια που περνούνε 
που διασχίζουν μαύρα τον ορίζοντα 
ώσπου μια μέρα είδα ένα
ν' αλλάζει ρότα και νάρχεται
ίσα κατεπάνω μου
υπολογίζοντας  την ταχύτητά του
έκανα λίγο περισσότερα από
όσα ήταν αναγκαία
γιατί φοβήθηκα
Αν εξαφθούν δύο δαμασμένες πιθανότητες αυτό που θα σπάσει δεν είναι το στριφτόπλεκτο πείσμα της πραγματικότητας μήτε το πύσμα της  γραφής αλλά το πόσο ψηλά ταξίδεψε επάνω απ το κεφάλι σου η πιο καλή σου σκέψη

όσο για το καράβι
σκόνταψε
επάνω σ' εκείνα τα λίγο περισσότερα βήματα
που έκανα ακόμα τότε -γιατί τότε
φοβήθηκα στ' αλήθεια
και αναλύθηκε το μαύρο καράβι
σε ένα πυροτέχνημα γέλιου (εκκωφαντικό)
ενός ανθρώπου που κρατάει
και με τα δύο χέρια την κοιλιά του
τώρα· δε φοβάμαι






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου