Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2022

Ανακρέων "πολιοὶ μὲν ἡμὶν ἤδη κρόταφοι "

 




πολιοὶ μὲν ἡμὶν ἤδη

κρόταφοι κάρη τε λευκόν,

χαρίεσσα δ᾽ οὐκέτ᾽ ἥβη

πάρα, γηραλέοι δ᾽ ὀδόντες,

γλυκεροῦ δ᾽ οὐκέτι πολλὸς

βιότου χρόνος λέλειπται·

διὰ ταῦτ᾽ ἀνασταλύζω

θαμὰ Τάρταρον δεδοικώς·

Ἀίδεω γάρ ἐστι δεινὸς

μυχός, ἀργαλῆ δ᾽ ἐς αὐτὸν

κάτοδος· καὶ γὰρ ἑτοῖμον

καταβάντι μὴ ἀναβῆναι


............................................................................


Είναι οι κρόταφοί μου κιόλας χιονισμένοι 

Και το κεφάλι μου ντυμένο στα λευκά 

Πολύ μακριά η νιότη μου η χαριτωμένη 

Και λαίμαργα στα δόντια μου τα γηρατειά


Χρόνος πολύς απ'τη γλυκιά ζωή δε μένει 

Κάθε λεπτό κι αναστενάζω δυνατά 

Τον Τάρταρο κοιτάει η ψυχή μου τρομαγμένη 

του Άδη την απαίσια αγκαλιά 


Κι είναι το κατρακύλισμα στον Χάρο τρομερό 

Αλήθεια όποιος στα σπλάχνα του κατέβει 

Να ξανανέβει στην κορφή δεν είναι μπορετό 


Απόδοση: Κώστας Τσιαχρής 


➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰


πολιός :γκρίζος , σταχτόχρωμος ,ψαρός 

τό κάρη :κεφάλι 

μυχός: το εσωτατο μέρος ,ο κόλπος

ἀργαλέος: οδυνηρός,τραχύς ,δύσκολος 

ἑτοῖμος: σίγουρος, βέβαιος , ασφαλής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου