Κώστας Τσιαχρής "Άρνηση"

Από τα  "Αιμοπετάλια"

Ίσως   έρθουν  μέρες  κίτρινες
πεσμένες  από  τα  κλαδιά 
να  λιώνουμε  μαζί  
αυτές  κι εγώ 
καθώς  με  πέταξαν   σ'  αυτό   το χώμα 
και  μου    είπαν  καθαρά :
από   δω  και  πέρα  
                                 θα  λογαριάζεσαι  νεκρός
από  δω  και  πέρα  
                                 θα  τρυπάς  το  χώμα   σα  σκουλήκι
για να  βρεις  το  πτώμα  σου 
για  να  μείνεις  παντοτινά  
χωρίς  ουρανό  και  χωρίς  βροχή 
ούτε  μια  υποψία  πράσινο  σε  όσο  λιγοστεύεις  
για  σένα  περισσός  ο  καιρός
μέσα    στην  ατίμωση  και  στην  πέτρα 

Αλλά  για κοίτα  που  εγώ  δροσίζομαι
που  βγάζω  από τις  σκέψεις  μου νερό
που  λίμνες  έγιναν τα  σωθικά μου
και   πετάω  σπόρους   στο  γυμνό 
και  πιάνουν  
κοίτα ποιήματα  που τρέχουν
απ'τις  τσέπες  μου 
και  βιάζονται  να  σκαρφαλώσουν  στο  μυαλό
Δε  λύνομαι  δεν  παραδίνομαι
δεν  έχω  αστέρια  
να  χρυσώνουν  ξένες  νύχτες 
Κρατώ  μες  στα  χαλάσματα  ένα  όχι 
και  πορεύομαι 


Κώστας   Τσιαχρής