Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Σάββατο 4 Ιουλίου 2020

Κώστας Τσιαχρής Αποστήθιση

                      

Όσες ακτινογραφίες  κι αν  βγάλεις 
δεν  θα   μπορέσεις  να     διαβάσεις
αυτό  το  στήθος     
έτσι που ανεβοκατεβαίνω 
τα   πατώματά  του    
είμαι   άπιαστος  σφυγμός
Καλύτερα   λοιπόν να  πιάσεις 
φτυάρι  και   αξίνα  
βγάζοντας   με  υπομονή 
ένα  ένα  τα  πλευρά  
τη συλλογή μου από στρατιωτάκια   που  με  τόση   αγάπη   μάζεψα 
από   συνεχείς   πολέμους  
κι όταν φτάσεις  ως  τους  βρόγχους
άκουσε  τι  βήχας  που  ανεβαίνει 
από   βαθύ τσιγάρο  
λες  και  με  καπνίζει  ο χρόνος 
καίγομαι   αργά   
Στο  τέλος  μένω   
μια  πελώρια  γερασμένη  κάφτρα 



Εκεί   σε  κείνη  τη  στιγμή 

αποστήθισέ  με  
μάθε  με  νεράκι
πριν  να   πέσω 
πριν  λερώσω με  τη στάχτη
το   γραπτό  σου  





              



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου