Όσες ακτινογραφίες κι αν βγάλεις
δεν θα μπορέσεις να διαβάσεις
αυτό το στήθος
έτσι που ανεβοκατεβαίνω
τα πατώματά του
τα πατώματά του
είμαι άπιαστος σφυγμός
Καλύτερα λοιπόν να πιάσεις
φτυάρι και αξίνα
βγάζοντας με υπομονή
ένα ένα τα πλευρά
τη συλλογή μου από στρατιωτάκια που με τόση αγάπη μάζεψα
από συνεχείς πολέμους
κι όταν φτάσεις ως τους βρόγχους
άκουσε τι βήχας που ανεβαίνει
από βαθύ τσιγάρο
λες και με καπνίζει ο χρόνος
καίγομαι αργά
Στο τέλος μένω
μια πελώρια γερασμένη κάφτρα
Εκεί σε κείνη τη στιγμή
αποστήθισέ με
μάθε με νεράκι
πριν να πέσω
πριν λερώσω με τη στάχτη
το γραπτό σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου