Κώστας Τσιαχρής Η παράσταση

                

Κοιτάζοντας   εκείνο  το  ασήκωτο  πρωί

το   είδωλό   μου στον καθρέφτη 

άκουσα   πίσω απ'το  κρανίο  ένα   χειροκρότημα  

που     δυνάμωνε  και  δυνάμωνε  

ένα   μηχάνημα  από  άφθαρτες  παλάμες 

πλήθος  θεατές   που  έφτυναν  
τον πασατέμπο  τους  στα  σπλάχνα  μου       

Πλησίασα   εκείνη  τη  χαριτωμένη

ταξιθέτρια   σκέψη  

έβαλα  με τρόπο  φιλοδώρημα  στο   στήθος  της  

της   είπα  οδήγησέ με 

Απάντησε  θ'  αντέξετε ;  η  παράσταση   είναι  φόνος

Πώς   δεν  έφτασε  ακόμη στο  λαιμό σας ο   στραγγαλισμός;

Αλλά  μαντεύω  είναι  εκείνο

σίγουρα  είναι   εκείνο   το   ατάλαντο 

ένστικτό  σας

που ξεχνάει  συνέχεια  τα  λόγια  του 

και  πρέπει  κάτι  πιο  θρασύ

να   παίξει  πειστικά   τον  ρόλο  του   στραγγαλιστή