Στις εποχές
που πέφτουν πανδημίες
Οι μόνοι που
δεν πρέπει ίσως να φοβούνται
Είναι οι
ποιητές
Αφού γυρνάει
στο αίμα τους μια σπάνια ανοσία
Σαν κάθε ιός
από καταβολής της γης
Να πέρασε
από πάνω τους αιώνες πριν από τους άλλους
Και έτσι
μόνοι αυτοί ανθεκτικοί σε πάσαν νόσον
Πιάνουν τώρα
αγγίζουν χώνουν δάχτυλα στα πάντα
Ανασαίνουν
κάθε ξένη ανάσα
Αγκαλιά
ως και με
βρωμερές ιδέες
Αλλά εκεί
που πας να τους θαυμάσεις
-είναι
αστείο - βάζουν μάσκα στα γραπτά τους
Λίτρα
ολάκερα επί λίτρων αντισηπτικά τεχνάσματα
Να μην
μπορούν να μαγαρίσουν , λένε , οι
τυχάρπαστοι
αναγνώστες
τα ευάλωτα αγγελούδια τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου