Αρκεί να σηκωνόταν
το μυαλό
στις μύτες των ποδιών του
Και θα έβλεπα
Ένα τάγμα από κανίβαλους
Να παίζει
Και να βγάζει σώo
όλο το ιππικό
και τη βασίλισσα του
Σε ένα σκάκι
με αντίπαλο
την πιο γαλαζοαίματη
επιφάνεια της ζωής μου.
Kώστας Τσιαχρής
Εμφανιζόμενη ανάρτηση
Η μόνη κληρονομιά
Ένα ισχνό χαμόγελο είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου Και τρέμει Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα και συντρίβουν τις ζωές που κέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου