Έψαξα μέσα στις γραφές τις ιερές
πασχίζοντας να ξεδιαλύνω το μυστήριο
του Ιησού Χριστού σωτήρα
Διάβασα τους ποιητές κι αναλυτές
και σε βιβλία για τη φύση των ανθρώπων
ακόνισα την τρυφερή μου πείρα
Σ' όλο τον κόσμο ολόγυρα ταξίδεψα
για μιαν απάντηση που αρνήθηκε να γυμνωθεί
Δεν ξέρω το γιατί
Δεν ξέρω πως
αλλά δεν είναι πια η αγάπη κανενός
Την αγαπούσα τότε και μαντεύω
πως ακόμη τώρα τη λατρεύω
κι είν' η δική της όψη που αντικρίζω
σαν πέφτει μέσα μου μιας σιγουριάς το κέρμα
Ναι ζει μέσα στο αίμα μου , μέσα στο δέρμα
Η άγρια κι αδάμαστη ματιά της
τα ολοσκότεινα μαλλιά της
τα χείλη τα χειμερινά
όσο η πέτρα τόσο παγερά
κι ήμουν εγώ ο άντρας της
Αλλά υπάρχουν πράγματα
που μήτε ο έρωτας θα τ' αγκαλιάσει
Το χέρι της κρατούσα κάποτε
μα τώρα πια κι αυτό μ' έχει ξεχάσει
Δεν ξέρω το γιατί
Δεν ξέρω πως
Αλλά δεν είναι πια η αγάπη κανενός
Τούτο είναι το φουστάνι της
που πιότερο αγαπούσα χτες
που 'χει στο στήθος του ραμμένες
βιολέτες θαλασσιές
Και τούτα είναι τα γράμματά μου
τα πολλά
σκισμένα από τα δάχτυλά της
τα λεπτά
κι ήμουν εγώ ο σκληρόκαρδος άντρας της
Μ' όλο που πάσχισα το φάντασμά της
να γκρεμίζω
κυλάει μέσα μου
ακόμη τη γνωρίζω
Δεν ξέρω το γιατί
Δεν ξέρω πως
Αλλά δεν είναι πια η αγάπη κανενός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου