Τον τελευταίο καιρό γιατρέ
Πονάει πολύ το νόημα κάτω από το στήθος μου
Βήχω και βγάζω λέξεις πράσινες παχύρρευστες κιτρινωπές
Πώς είπατε ; αν αναπνέω με δυσκολία;
Εδώ είναι το αστείο της υπόθεσης ακούστε
Όσο περισσότερο απλώνεται το βάρος
Όσο κιτρινίζει η νοημοσύνη
Όσο με κρυφοκοιτάζει απ΄ το παράθυρο η αρρώστια
Τόσο τα πνευμόνια μου ανθίζουν δυναμώνουνε θεριεύουν
Με εισπνέουν και με εκπνέουν χωρίς να θέλω
Αλλά το πιο επίφοβο από τα συμπτώματα
Φαντάζεστε ;
Είναι που μόλις φτύνω
Βλέπω κείμενα χαμένα αριστουργήματα
Μέσα στο σιχαμένο πτυελοδοχείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου