αυτή την τερατώδη λέξη
με τα πέντε γράμματα
Εμείς οι μέτριοι ποιητές
τη σχεδιάζουμε
με ένα μελάνι που μετά από λίγο
εξαφανίζει
το έργο και το πρόσωπό μας
Όλοι σχεδόν
σκοτώνουμε τον χρόνο
στα γραπτά μας
Και ύστερα από πέντε
δευτερόλεπτα
Κρατάμε πάλι στοργικά
στην αγκαλιά το βρέφος του
Γινόμαστε κι οι ίδιοι βρέφη
στη δική του αγκαλιά
Πατρότητος αγνώστου
Περιμένοντας κάποια στιγμή
ένα μέλλον μακρινό
να μας αναγνωρίσει
ως νόμιμα παιδιά του
Κώστας Τσιαχρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου