ΣΗΜΩΝΙΔΗΣ Ο ΑΜΟΡΓΙΝΟΣ , Ὦ παῖ , τέλος μέν Ζεὺς ἔχει βαρύκτυπος : Σε απόδοση από τον Κώστα Τσιαχρή

 

Ὦ παῖ , τέλος μέν Ζεὺς ἔχει βαρύκτυπος

πάντων ὅσ᾽ ἐστὶ καὶ τίθησ᾽ ὅκηι θέλει,

νοῦς δ᾽ οὐκ ἐπ᾽ ἀνθρώποισιν, ἀλλ᾽ ἐπήμεροι

ἃ δὴ βοτὰ ζόουσιν, οὐδὲν εἰδότες

ὅκως ἕκαστον ἐκτελευτήσει θεός.

ἐλπὶς δὲ πάντας κἀπιπειθείη τρέφει

ἄπρηκτον ὁρμαίνοντας· οἱ μὲν ἡμέρην

μένουσιν ἐλθεῖν, οἱ δ᾽ ἐτέων περιτροπάς·

νέωτα δ᾽ οὐδεὶς ὅστις οὐ δοκεῖ βροτῶν

Πλούτωι τε κἀγαθοῖσιν ἵξεσθαι φίλος.

φθάνει δὲ τὸν μὲν γῆρας ἄζηλον λαβὸν

πρὶν τέρμ᾽ ἵκηται, τοὺς δὲ δύστηνοι βροτῶν

φθείρουσι νοῦσοι, τοὺς δ᾽ Ἄρει δεδμημένους

πέμπει μελαίνης Ἀΐδης ὑπὸ χθονός·

οἱ δ᾽ ἐν θαλάσσηι λαίλαπι κλονεόμενοι

καὶ κύμασιν πολλοῖσι πορφυρῆς ἁλὸς

θνήσκουσιν, εὖτ᾽ ἂν μὴ δυνήσωνται ζόειν·

οἱ δ᾽ ἀγχόνην ἅψαντο δυστήνωι μόρωι

καὐτάγρετοι λείπουσιν ἡλίου φάος.

οὕτω κακῶν ἄπ᾽ οὐδέν, ἀλλὰ μυρίαι

βροτοῖσι κῆρες κἀνεπίφραστοι δύαι

καὶ πήματ᾽ ἐστίν. εἰ δ᾽ ἐμοὶ πιθοίατο,

οὐκ ἂν κακῶν ἐρῶιμεν, οὐδ᾽ ἐπ᾽ ἄλγεσιν

κακοῖς ἔχοντες θυμὸν αἰκιζοίμεθα.

 

…………………………………………………………………

Παιδί μου, ο βροντοχτυπητής ο Δίας 

όλων των υπαρκτών το τέλος κυβερνάει

Κι εκείνος, όπου θέλει,  βάνει σύνορα

Ο νους του σκοτεινός για τους ανθρώπους πάει

 

Ζούμε λιγόχρονοι σα ζώα που βόσκουν

Κι ούτε που ξέρουμε ποιο τέλος ο θεός 

για  τον καθένα σκάβει

Μα η πίστη κι η ελπίδα μας χορταίνουν όλους

και στοχαζόμαστε τ’ απίθανα  

που ο χρόνος ράβει 

 

Άλλοι προσμένουνε τ’ απίθανα να ρθούν σε μία μέρα

κι άλλοι με τις γυροβολιές  των χρόνων

Μα μήτε ένας από τους θνητούς δε σκέφτεται

μη και δε λάβει πλούτη κι όλα τα καλά  

στο διάβα των αιώνων

 

Όμως τον ένα τον προφταίνουνε τα γηρατειά

προτού να φτάσει εκεί που θέλει

κι άλλους τους λιώνουν φοβερές αρρώστιες

τους τρίτους με μαστίγι ο Άρης τους χτυπά

και κάτω απ’τη μαύρη γη τους ξαποστέλλει

 

Άλλοι  μέσα  στα πλήθια κύματα του πορφυρού πελάγου

θαλασσοδέρνονται και  πνίγονται 

ώσπου να βγει η ψυχή  τους

κι άλλοι κακοθανάτισαν με μια θηλιά

κι αποχαιρέτισαν  το φως του ήλιου 

μοναχοί τους

 

Κι από κακά γιομάτοι

μύρια βάσανα κι ανέλπιστες οδύνες 

είμαστε οι θνητοί

Αν όμως κάποιος μ’άκουγε

δε θα μας χαίρονταν οι συμφορές

και το μυαλό μας δε θα το’ τρωγε 

η βαριά  πληγή 

 

Κ. Τσιαχρής

 

…………………………………

ἐπήμεροι=εφήμεροι

βοτὰ= τα ζώα που βόσκουν

κἀπιπειθείη=ἐπιπειθείη = η  πίστη, η προσδοκία

ὁρμαίνοντας> ὁρμαίνω=μελετώ, ερευνώ, στοχάζομαι

νέωτα [επίρρημα] = την επόμενη μέρα

νοῦσοι=νόσοι

δεδμημένους> δάμνημι=δαμάζω

αὐτάγρετοι=από μόνοι τους

κῆρες> κῆρ =όλεθρος

ἀνεπίφραστος = απροσδόκητος

δύη = η συμφορά

πῆμα=κακό , δεινό

αἰκίζομαι=βασανίζομαι