ΑΛΚΑΙΟΣ , κῆνος δε παώθεις

 

κῆνος δε  παώθεις  Ἀτρεΐδα[ν γένει

δαπτέτω πόλιν ὠς καὶ πεδὰ Μυρσί̣[λ]ω̣,

θᾶς κ᾽ ἄμμε βόλλητ᾽ Ἄρευς ἐπὶ τεύχε[α

τρόπην· ἐκ δὲ χόλω τῶδε λαθοίμεθ’ αὖ

χαλάσσομεν δὲ τὰς θυμοβόρω λύας

ἐμφύλω τε μάχας, τάν τις Ὀλυμπίων

ἔνωρσε, δᾶμον μὲν εἰς ἀυάταν ἄγων

Φιττάκωι δὲ δίδοις κῦδος ἐπήρ[ατ]ο̣ν̣.

…………………………………………………………………………………

Εκείνος που ζευγάρωσε

με τέκνο  απ’ τη γενιά των Ατρειδών

ας ροκανίζει  σα θεριό  την πόλη

Παρόμοια    έκανε μαζί με το Μυρσίλο

Μέχρι που θέλησε κι εμάς

να σπρώξει στα όπλα ο Άρης

Όμως ας μη βαραίνει

από το δηλητήριο  τούτο

πάλι το κεφάλι μας

Ας λύσουμε  την έριδα που τρώγει την καρδιά μας

και τον  εμφύλιο  σπαραγμό

που κάποιος του Ολύμπου  ανάστησε

τραβώντας  το λαό στον όλεθρο

μα δίνοντας στον Πιττακό πανώρια φήμη

Απόδοση :Κώστας  Τσιαχρής

.....................................................................................................

δάπτω =ροκανίζω, κατατρώγω

παώθεις=που συνδέθηκε

πεδά =με τον ίδιο τρόπο

θᾶς= μέχρι

ἄμμε=εμάς

βόλληται= θέλει

τεύχεα=όπλα

χόλος= οργή , μίσος , άγριος θυμός

χαλάω  και χαλάσω = χαλαρώνω, ξετεντώνω το τόξο

θυμοβόρος= αυτός που τρώει την ψυχή , την καρδιά

λύη=διάλυση, χωρισμός, διαφορά, μάχη

ἐνόρνυμι=  διεγείρω , σηκώνω

αὐάτα=η  ἂτη , ο όλεθρος , η   καταστροφή

ἐπήρατος= ευχάριστος, χαριτωμένος, ευφρόσυνος