Ο άνθρωπος δεν είναι αδράχτι
για να τυλίγεται γύρω του ο έρωτας
με υπομονή
Κάποτε το κουβάρι μένει ασάλευτο
κι ας πλέκουν οι βελόνες
Μα σαν η πλέξη χάσει τη φορά της
πόσο απόκοσμο! Ήδη το νήμα
που ποτέ δεν άγγιξες
να σ'έχει ντύσει
Κι εκεί που χαμηλώνεις ως το ένστικτο
αθόρυβα ξηλώνεται
ανάμεσα στα πόδια σου
το εσώρουχο
κι αθόρυβα
-φτυστός ο Όλυμπος-
ψηλώνει ο πειρασμός
Από το "Νέο Νόημα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου