Είναι αληθινά αξιοζήλευτος ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι καλλιτέχνες κατορθώνουν να αναμετριούνται με τη φθορά του χρόνου και να την αφήνουν στο τέλος ξέπνοη , ένα ξεθυμασμένο φόβητρο ,μια λέξη χωρίς σθένος . Μπορεί στη μεγάλη τους διαδρομή να υπάρχουν άλλοτε κορυφές κι άλλοτε πεδιάδες ,όμως το εκπληκτικό είναι ότι μετά από ένα μικρό στραβοπάτημα , βρίσκουν τη δύναμη και την έμπνευση να ξανακοιτάξουν προς την κορυφή και να στήσουν τα φτερά για την επόμενη πτήση προς αυτήν . Οι Manic Street Preachers επιβεβαιώνουν απόλυτα την παραπάνω δυνατότητα . Είκοσι δύο περίπου χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση συνεχίζουν να αιφνιδιάζουν όλους εκείνους που τους θεωρούσαν τελειωμένη υπόθεση . Η δωδέκατη δουλειά τους έχει τίτλο Futurology και ασφαλώς η επιλογή του δεν είναι τυχαία . Προδίδει με σαφήνεια τις διαθέσεις των μελών του συγκροτήματος για ανανέωση της ηχητικής τους ταυτότητας , για μία καλλιτεχνική επένδυση στον κόσμο του μέλλοντος . Και πράγματι η ανανέωση είναι εμφανής σε όσους παρακολουθούν πιστά τη μουσική τους . Αυτή τη φορά επισκέπτονται το θρυλικό Hansa studio στο Βερολίνο [εκεί όπου ηχογραφήθηκε το Heroes του David Bowie] και υιοθετούν τη φιλοσοφία και το μεγαλείο της δημιουργίας του ,χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο πρωτοποριακό για την εξέλιξη της μουσικής ,όπως συνέβη με το Heroes .Ωστόσο , το Futurology ηχεί φρέσκο , απαλλαγμένο από το άγχος της εμπορικής επιτυχίας , δραστικό , εξαίσιο από στιχουργικής πλευράς , ευτυχώς λιγότερο πομπώδες από το Postcards from a young man και περισσότερο άρτιο και συνθετικά δυνατό από το περσινό Rewind the film .Οι Manic street Preachers επισκέπτονται εδώ τον ήχο των πρώιμων Simple Minds , το Krautrock , τη Βερολινέζικη εποχή του Bowie , τις μετρονομικά άψογες ηχογραφήσεις των Neu , και δημιουργούν το «Ευρωπαϊκό» τους αριστούργημα .
Κώστας Τσιαχρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου