Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η μόνη κληρονομιά

  Ένα ισχνό χαμόγελο  είναι κρυμμένο κάτω από το κράνος μου  Και τρέμει  Τις οβίδες που σφυρίζουν στον αέρα  και συντρίβουν τις ζωές  που κέ...

Τετάρτη 27 Μαΐου 2020

Κώστας   Τσιαχρής  Η   εκτέλεση 



Πήρα   θέση  μόνος  μου
Φόρεσα  το  πιο  λευκό πουκάμισο
με την έτοιμη τρύπα
στο  ύψος  της  καρδιάς
Απρόσμενα μπήκαν  μέσα  χελιδόνια
Μια  αγωνία 
που  νοικοκύρευε τις  τελευταίες στιγμές
χάλασε  με  τη σκούπα  τη φωλιά  τους
έφυγαν κυνηγημένα
μ'ένα   κλαράκι  θυμό  στο  ράμφος
Ακούστηκε  το  σύνθημα  :
Σημαδέψατε  στο  βλέμμα ...
Σ' εκείνον τον αγέρωχο φόβο
που  φέρνει  αφλογιστία   στα  ντουφέκια
Έμεινα  με το  πρόσωπο  ανοιχτό
για  λίγα    δευτερόλεπτα
Φαινόταν   τώρα  καθαρότερα
η  φωτιά  πίσω  απ'το  δέρμα
δάκρυα  χαμογελαστά
ένα   τραχύ  επιφώνημα
σταματημένο   στο  λαρύγγι 
Οπλίσατε  λοιπόν !

Δεν ακούστηκε  κρότος
μόνο  κάλυκες   πεταμένοι
μόνο  κάτι  σα χλευασμός
Τι  να  σκοτώσουμε  από  δαύτον;
Είναι  ήδη  πεθαμένος
Ρίψατε  ομαδόν
στα   χελιδόνια   


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου