Σ' ένα πηγάδι ξεχασμένο από όποιον κατοικεί μέσα του.
Σ' ένα πηγάδι απόγνωσης περιφέρομαι και αιωρούμαι χωρίς αντίληψη, χωρίς γνώση, χωρίς συνείδηση...
Με μόνα υπάρχοντα τις αισθήσεις, τις αναμνήσεις, τις επιθυμίες αλλάζω σχήμα και μορφή απ' τον αέρα όλων των κατευθύνσεων.
Κάπου μεταξύ του "από" και του "που" η καθαρότητα προσπαθεί να ζήσει σε ένα μόνο βλέμμα όλο σαγήνη.
Κυκλικές κινήσεις για να ξεφύγω από τους δαίμονες, τα τέρατα, τα φαντάσματα, που τσακίζουν κάθε ψυχή με τρόμο και απογοήτευση.
Η χειρότερη προσπάθεια να συνεχίσει κανείς το κυνήγι της ψυχής του ενώ βλέπει το θήραμα να ξεφεύγει στο άκουσμα κάθε λέξης.
Ένα ελάχιστο δευτερόλεπτο το μόνο που μπορεί να έχει κανείς. Όταν ακουμπάς το πανέμορφο εκείνο πλάσμα για να το χάσεις ξανά.
Είναι οι άνεμοι του χάους αυτού που γεννούν τα φαντάσματα του χρόνου.
Είναι αυτές οι πεθαμένες φιγούρες που αλυσοδένουν τα συναισθήματα και κάνουν το πηγάδι να φαίνεται ένας κόσμος ολόκληρος.
Ένα άλμα από το κενό στον ουρανό. Μία μόνο κίνηση προς τα πάνω για να δει κανείς τα σαγηνευτικά αυτά βλέμματα.
Ένα άλμα από το κενό στον ουρανό για να μη σταματήσει ποτέ η αιώρηση της ζωής.
Από τη θύελλα της αδράνειας στην ουράνια καθαρότητα της ρευστής αρμονίας. Από το μέσα στο έξω.
Μία πτώση για να ζήσει το άλμα.
Διονύσης Γιατράς 2013
Σ' ένα πηγάδι απόγνωσης περιφέρομαι και αιωρούμαι χωρίς αντίληψη, χωρίς γνώση, χωρίς συνείδηση...
Με μόνα υπάρχοντα τις αισθήσεις, τις αναμνήσεις, τις επιθυμίες αλλάζω σχήμα και μορφή απ' τον αέρα όλων των κατευθύνσεων.
Κάπου μεταξύ του "από" και του "που" η καθαρότητα προσπαθεί να ζήσει σε ένα μόνο βλέμμα όλο σαγήνη.
Κυκλικές κινήσεις για να ξεφύγω από τους δαίμονες, τα τέρατα, τα φαντάσματα, που τσακίζουν κάθε ψυχή με τρόμο και απογοήτευση.
Η χειρότερη προσπάθεια να συνεχίσει κανείς το κυνήγι της ψυχής του ενώ βλέπει το θήραμα να ξεφεύγει στο άκουσμα κάθε λέξης.
Ένα ελάχιστο δευτερόλεπτο το μόνο που μπορεί να έχει κανείς. Όταν ακουμπάς το πανέμορφο εκείνο πλάσμα για να το χάσεις ξανά.
Είναι οι άνεμοι του χάους αυτού που γεννούν τα φαντάσματα του χρόνου.
Είναι αυτές οι πεθαμένες φιγούρες που αλυσοδένουν τα συναισθήματα και κάνουν το πηγάδι να φαίνεται ένας κόσμος ολόκληρος.
Ένα άλμα από το κενό στον ουρανό. Μία μόνο κίνηση προς τα πάνω για να δει κανείς τα σαγηνευτικά αυτά βλέμματα.
Ένα άλμα από το κενό στον ουρανό για να μη σταματήσει ποτέ η αιώρηση της ζωής.
Από τη θύελλα της αδράνειας στην ουράνια καθαρότητα της ρευστής αρμονίας. Από το μέσα στο έξω.
Μία πτώση για να ζήσει το άλμα.
Διονύσης Γιατράς 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου