David Bowie "The Next Day"

Μετά από δέκα χρόνια σιωπής κι ενώ οι πιστοί του φίλοι είχαν την εντύπωση ότι είχε αποσυρθεί οριστικά από την ενεργό καλλιτεχνική δράση , ο David Bowie ,ο άνθρωπος που άλλαξε όσο λίγοι την πορεία της σύγχρονης μουσικής ,ιδιαίτερα στη δεκαετία του 70 , είναι πάλι εδώ με μία καινούργια δουλειά που τιτλοφορείται The Next Day. Είναι αλήθεια ότι η προσφορά του Bowie μετά τα μέσα της δεκαετίας του 80 άρχισε να χάνει τη δυναμική που είχε μέχρι τότε , κυρίως εξαιτίας κάποιων καλλιτεχνικών επιλογών του [ όπως ήταν για παράδειγμα η επαφή του με τη μουσική disco και η συνεργασία του με τον παραγωγό και συνθέτη των Chic ,Nile Rodgers] αλλά και της απουσίας έμπνευσης στις δουλειές που κυκλοφόρησε . Άλλο τόσο όμως είναι αλήθεια ότι ο Bowie από το 1967 που ξεκινούσε την καριέρα του μέχρι και το Let's dance του 1983 είχε προλάβει να κάνει σχεδόν τα πάντα . Είχε συμβάλει με μοναδικό τρόπο στη δημιουργία του λεγόμενου space rock , δημιουργώντας ανεπανάληπτες μουσικές περσόνες όπως o Major Tom [ εμπνευσμένος από το 2001 : A space odyssey του Stanley Kubrick] ή ο Ziggy Stardust . Υιοθετώντας στις συναυλίες του στοιχεία όπως οι εκκεντρικές εμφανίσεις ,η θεατρικότητα , η επιστημονική φαντασία και ο ανδρογυνισμός , συνέδεσε το glam rock με την pop αισθητική ,εξασφαλίζοντας στο συγκεκριμένο είδος απήχηση σε μεγαλύτερα ακροατήρια . Με το Young Americans του 1975 έφερε τη μουσική funk πιο κοντά στα "λευκά" ακροατήρια .Με το Heroes και κυρίως με το Low , όπου συνεργάστηκε με τον Brian Eno , βοήθησε καταλυτικά στην έκρηξη του punk και του new wave των τελών της δεκαετίας του 70 ,ανανεώνοντας με ζωτικά στοιχεία τον ήχο της ροκ μουσικής .Mε το αμφιλεγόμενο Let's dance έκανε μεγαλύτερο άνοιγμα προς τη χορευτική μουσική , υιοθετώντας στοιχεία από την disco και τη soul . Από εκεί και πέρα , μετά το 1983 ,κυκλοφόρησε αρκετές δουλειές , άλλες κακές [Tonight το 1984 ] ,άλλες μέτριες [Black tie , white noise το 1993 ] και άλλες καλές [Hours το 1999]. Το τελευταίο του έργο που είχε κυκλοφορήσει ήταν το Reality το 2003 .Κι από τότε σιωπή . Ώσπου ξαφνικά φέτος τον Ιανουάριο ανακοινώθηκε η επιστροφή του με το The Next Day . Από το εξώφυλλο του δίσκου διαπιστώνει κανείς την επιθυμία του δημιουργού του να παρακάμψει τα χρόνια της συνθετικής και καλλιτεχνικής δυστοκίας , και να επανασυνδεθεί με τις δημιουργικές μέρες της δεκαετίας του 70 . Το εξώφυλλο παραπέμπει κατευθείαν στο άλμπουμ-σταθμό Heroes το οποίο σηματοδοτούσε τη λεγόμενη Βερολινέζικη περίοδο του Bowie και την πρώτη του συνεργασία με τον μινιμαλιστή Brian Eno . Ο τίτλος επίσης είναι ενδεικτικός της διάθεσης του Bowie να προχωρήσει μπροστά και να ανανεώσει τη μουσική του ταυτότητα . Έτσι λοιπόν η "Επόμενη μέρα" βρίσκει τον καλλιτέχνη σε μία πραγματικά δημιουργική αναγέννηση ,καθώς τόσο ο ήχος όσο και οι συνθέσεις φέρνουν στο μυαλό τις ένδοξες μέρες του παρελθόντος , χωρίς όμως να υπάρχει η παραμικρή ένδειξη καπήλευσής του. Τα τραγούδια ακούγονται ζωντανά και προσαρμοσμένα στο κλίμα της εποχής ,ενώ η φωνή του Bowie μπορεί να μην έχει τη σπιρτάδα του παρελθόντος , καταφέρνει ωστόσο να ηχεί αξιοπρεπής και κάποιες φορές ανατριχιαστική . Μουσικά το άλμπουμ ανατρέχει στις καλύτερες στιγμές της καριέρας του δημιουργού και αντλεί από όλες κάτι .Είναι παρόν εδώ και το glam του Rise and fall of Ziggy Stardust and the spiders from Mars ή του Aladdin Sane [Valentine's day] , και το πάντρεμα jazz -funk του Young Americans [Dirty Boys ] ,και η new wave αισθητική του Heroes [Ι'd rather be high] .To Τhe Next day είναι λοιπόν μία ακόμη απόδειξη του μεγαλείου που συνοδεύει το όνομα David Bowie και αν μη τι άλλο ένας απολαυστικός δίσκος από έναν άνθρωπο που έκλεισε τα 66 του χρόνια .

Κώστας  Τσιαχρής