Οι άνθρωποι μιλάνε
μιλάνε πολύ
σχεδόν μονολογούν
Μόλις σηκώσει η γλώσσα τους πανί
ορμάνε κατευθείαν στο πέλαγος
χωρίς τιμόνι και χωρίς σκοινί
Ο μόνος καπετάνιος είναι η σιγουριά τους
ότι ξέρουν τα κόλπα των ανέμων
ότι τα σκυλόψαρα θα κάνουν τα στραβά μάτια
ότι στην κρίσιμη στιγμή θα πεταχτεί ένας Ιησούς
και θα προστάξει : κοιμήσου φουρτούνα
μιλάνε
στίβουν τη λέξη πιο δυνατά και από λεμόνι
τρέχει ποτάμι ο ιδρώτας
Είναι οι σκέψεις τους που ολημερίς σκάβουν
Αφήνουν το στόμα να μιλάει
και το μυαλό να βολοδέρνει στα όνειρα
Μέχρι να τους σκουντήξει ένα αδιάκριτο γιατί
Όταν γεμάτοι έκπληξη αντικρίζουν τις κουβέντες τους
Όταν οι κουβέντες τους
δίχως κανείς μα κανείς πρώτα να τις δικάσει
καταπίνουν από μόνες τους το κώνειο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου