Κώστας Τσιαχρής Βακχικόν

 

Πίνοντας και ξαναπίνοντας και 

βάφοντας με ρώγες σταφυλιών 

το μέτωπό του 

περιμένει ολομεσής στην Πατησίων 

ο κύριος Τειρεσίας 

το πρώτο τρόλεϊ της ημέρας 

με την αινιγματική αφίσα 

"Οι Βάκχες στο Εθνικό"

Και όλο σκέφτεται και σκέφτεται 

Τι μονιασμένα  που ήτανε τα λόγια μου *

μέσα στη μέθη της σιωπής

Ώσπου ήρθε πάλι η μιλιά 

και τα'κανε κομμάτια 

Περιμένει ο κύριος Τειρεσίας 

ότι κάποιος κρασωμένος οδηγός 

μετά από ολονυχτιο γλέντι 

σε σκυλαδικο της Εθνικής 

θα πέσει καταπάνω

θα πατήσει ολόσωμα 

τα γηρασμένα γηρατειά του 

με κραυγή Μαινάδας 

Κι απ' το ξέσκισμα 

θα πεταχτούν στο δρόμο 

πάνω στη συνταξιούχα πόλη 

λαμπερά σφαχτάρια νιότης 

"Όλα τα πράγματα ήταν μαζί 

Ώσπου ήρθε ο νους και τα χώρισε "

Αναξαγόρας

........................................................................................................................

Στην πρώτη σκηνή στις "Βάκχες " του Ευριπίδη οι γέροντες Τειρεσίας και Κάδμος προχωρούν στον δρόμο στολισμένοι ,για να υποδεχτούν τον Θεό Διόνυσο .Υποστηρίζουν μάλιστα ότι σα θνητοί δεν μπορούν να αγνοήσουν τον Θεό . Αυτή η σκηνή  υπήρξε  το γενέθλιο υλικό   του ποιήματος , με την αντανάκλαση του μηνύματος της στη σημερινή πραγματικότητα της χώρας μου  . Το δε "Εθνικό " και η "Εθνική " με τα σκυλαδικα της είναι το δίπολο "αληθινή " και "χυδαία" τέχνη ανάμεσα στο οποίο ταλαντεύεται αισθητικά ο νεότερος Έλληνας .Και ο κύριος Τειρεσίας είναι η ενσάρκωση του γερασμένου πνεύματος μιας Ελλάδας που έχοντας καταδιώξει τη Διονυσιακή της καταγωγή , έχοντας γίνει  αισθητικά  "συνταξιούχα" , αναζητεί εναγώνια (αλλά ίσως ανεκπλήρωτα ) την επιστροφή στη μέθη και στην εφηβεία της ηθικής.

K.T.