Παραφράζοντας τον τίτλο της νουβέλας του Lee Harper “To kill a mockingbird”, ο rapper από το Compton της Καλιφόρνια δημιουργεί το τρίτο του άλμπουμ , τρία χρόνια μετά τον καλλιτεχνικό θρίαμβο του “Good kid, maad city” , με τη βοήθεια εκλεκτών συνεργατών ,όπως ο Dr Dre , o Flying Lotus , ο Thundercat και ο Bilal . Το “Pimp a butterfy “ είναι αρκετά διαφορετικό από την προηγούμενη δουλειά του καλλιτέχνη , καθώς απομακρύνεται με τόλμη από τη στερεοτυπική φόρμα του hip hop και την ενσωματώνει σε μία χαλαρή jazz ατμόσφαιρα ,πιστή στο ηχητικό δόγμα του παραγωγού Flying Lotus . Επιπλέον , εδώ είναι ακόμη πιο έντονη σε σχέση με το “Good kid, maad city” μία funky αίσθηση , η οποία μεταφέρει τον ακροατή στον εξωφρενικά πολύχρωμο ήχο των Funkadelic / Parlament και του Fred Wesley . Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το άλμπουμ ανοίγει με το «Wesley’s theory» ,μία χαρακτηριστική αναφορά σ’ αυτόν ακριβώς τον ήχο και με τη συμμετοχή του George Clinton .Από την άλλη , τo “King Kunta” είναι μία σύγχρονη εκδοχή του G-funk ήχου της δεκαετίας του 90 , με το μπάσο να χαράσσει το βασικό ρυθμό κι από δίπλα τα κουδουνάκια και τα πλήκτρα να προσθέτουν ένα εξωτικό χρώμα ,ώσπου στο τέλος η ηλεκτρική κιθάρα να φέρει το τραγούδι σε ψυχεδελικά εδάφη . Σε στιγμές όπως το "Complexion (A Zulu love) ,το "Institutionalized" και το "How much a dollar cost" η hip hop φόρμα υποτάσσεται με θαυμαστό τρόπο σε περισσότερο jazzy ηχητικά τοπία και αφήνει να αναδειχτούν υπέροχες μελωδίες ,οι οποίες ισορροπούν αρμονικά με την απαγγελία των στίχων .Το "The Blacker the Berry" και "U" βαδίζουν σε πιο σκοτεινά μονοπάτια , με το πρώτο να ανεβάζει τις στροφές αργά αλλά σταθερά και να στροβιλίζεται γύρω από έναν επίμονο βόμβο ώσπου να εκραγεί , και το δεύτερο να μοιάζει αρχικά με ηχητική επένδυση ενός εφιάλτη και στη συνέχεια με την ιλιγγιώδη εξομολόγηση ενός μεθύστακα. Το πρώτο single "i" παρουσιάζεται εδώ σε μία διαφορετική εκδοχή , περισσότερο χαλαρή και αυθόρμητη . Τα "Momma" , "These Walls" και "Alright" αποτίουν φόρο τιμής στη soul της δεκαετίας του 70 , ενώ το "Hood Politics" ξεκινά με ένα ανέμελο τέμπο , για να εξελιχθεί σε ένα σαρκαστικό και σκοτεινό σχόλια πάνω στη σύγχρονη Αμερική του Obama και του Ferguson . O δίσκος κλείνει με το "Mortal man" στο οποίο ο Kendrick ξυπνάει το φάντασμα του Μαντέλα κι απαγγέλλει επιθετικά ένα σύγχρονο μανιφέστο της καταπιεσμένης μαύρης συνείδησης . Όταν πια το τραγούδι σβήνει , ο Kendrick , αξιοποιώντας μία συνέντευξη που είχε δώσει σε Σουηδό δημοσιογράφο ο νεκρός πλέον 2Pac , στέκεται απέναντι στο είδωλό του και ανοίγει μαζί του έναν υποτιθέμενο διάλογο για την πορεία και τα οράματα της μαύρης φυλής . Το "To Pimp a butterfy" ως σύνολο δεν είναι απλώς ένας εξαιρετικός hip hop δίσκος, είναι πάνω από όλα η ιστορία της μαύρης μουσικής ιδωμένη από την οπτική γωνία ενός χαρισματικού νέου ανθρώπου ,ο οποίος τολμά να αλλάζει φυσιογνωμία από δίσκο σε δίσκο , να ανοίγει τα αυτιά του σε εναλλακτικά ροκ ακούσματα [ το στοιχειωμένο πιάνο στο 'How much a dollar cost" ανήκει στο "Pyramid song" των Radiohead ] και να εξελίσσει τη δουλειά του αισθητικά . Κι από την άποψη αυτή έρχεται να συμπληρώσει το άλλο αριστούργημα που βγήκε στα τέλη της περασμένης χρονιάς , το "Black Messiah" του D' Angelo .
Κώστας Τσιαχρής
