Κώστας Τσιαχρής Κύκνειο άσμα

 

(Εικαστικό :Gabriel Isak)

Σας αποχαιρετώ μ' ένα μίσος 

Στολισμένο με  αστερίες  και βότσαλα 

Ένα μίσος -καλοκαίρι 

Μαυρισμένο κι αλμυρό

Μ' ένα χτένισμα που θυμίζει 

τέντα σκισμένη απ'τον άνεμο 

Μίσος- κατοικίδιο 

Υπαρξιακό κι αναπαυτικά καθισμένο 

Στο χαλί στο σαλόνι σας 

Μίσος παντοτινά μισό 

Που θα'ταν ξεπεσμός να φτάσει 

Ως το μαχαίρι τη σκανδάλη ή  τη βρισιά 

Μίσος μίσος είσαι εδώ ;

Παρουσιάσατε αρμ

 

Πληγωμένο πουλάκι μέσα στη χούφτα μου 

Ιδού ο Νυμφίος έρχεσαι 

αν κι είσαι απλώς μια τραγωδία 

που ξέσπασε στα γέλια 

βλέποντας τον εαυτό της 

Μίσος μου αφ' υψηλού αλλά κοντοπίθαρο

ή μίσος-καρχαρίας μέσα στο μπόι μιας μαρίδας 

Λεπρό ανάμεσα σε πιο λεπρούς 

Έναν καιρό και Μια φορά 

Με αποχαιρετάς 

σαν κύκνος που ένοχος για τους αληθινά ενόχους 

καταπίνει το τραγούδι του 

Λευτέρης Πούλιος Η Ἀμφισβήτηση εἶναι εὐάλωτη

 

Μανιασμένη βροχὴ

πάνω ἀπ’ τὰ θαμμένα δάχτυλά μου.

Εἶδα τὸ ἀνθρώπινο πλάσμα

κάτω ἀπὸ ’να δέντρο

ἔξω ἀπ’ τὴ σπηλιὰ

Μ’ ἄγριες κουρελιασμένες προβιὲς

Καὶ βιβλικὴ γενειάδα –

ἡ Ἀμφισβήτηση εἶναι τσουκνίδα

εἶναι εὐάλωτη –

Κακοσιτισμένο

Νὰ ἀγναντεύει τὸ μαχητικὸ ἀφρὸ

τῆς ἀκροθάλασσας

Καθετὶ εἶναι γεμάτο

καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ ἐλευθερία.

Εἶδα τὸ ἀνθρώπινο πλάσμα

Στὸ ναὸ τῆς φαντασίας μὲ ἰκετήρια κλαδιὰ

Τρέμοντας μὲ σκέψεις φτωχοῦ θεοῦ

Τὸ εἶδα

στὴ στοιχειωμένη πολυκατοικία

Ὁδηγημένο στὴν ἀφθονία μὲ αὐτοκίνητο οὐίσκι ἔντυπο

ἢ στὸ ἄντρο τῆς μιζέριας

Μὲ ὁλόλαμπρη γύμνια χλωμὰ στήθια

Ὀρυχτὰ στολίδια νεκρὸ βρακὶ

Ἡ μεγαλειότητά του περιμένοντας φώτιση

κάτω ἀπὸ ληστρικὰ νύχια

Ἔξαλλο βασανιστήριο

Φτυστὰ στὸν καιρό.

Κακόμοιρο πετσὶ θαμμένο

μέσα σὲ τόση νύχτα

Ἡ Ἀμφισβήτηση εἶναι εὐάλωτη

Μέσα στὸν ἀέρα τοῦ κόσμου.

................................................................................................................................................................

Μερικοί στίχοι δε γράφονται απλώς. Τρίβονται πάνω στο μυαλό με την τραχύτητα της πέτρας που πολεμάει την άλλη πέτρα και βγαίνει αυτή η πρωτόλεια σπίθα , η από φυσικού της απείθαρχη και απρόβλεπτη , που δεν ξέρεις και δεν τολμάς να εικάσεις που θ'απλωθεί , πώς θα θεριέψει και πώς θα σβήσει , και την αφήνεις να γυροφέρνει , να βάζει δικούς της κανόνες στη σκέψη , μετά να τους ανατρέπει , και μόλις έρχεται μια στιγμή που λες "σε γράπωσα, να εδώ σε μαθαίνω", σου μεταμορφώνεται σε άλλο είδος :ας πούμε σε εκδοχή ηφαιστείου , σε κάτι που φέρνει κοσμογονίες ή έναν πρώιμο τοκετό. Και σκάνε μέσα απ'τα σπόρια τους οι λέξεις , όμοιες με σκάγια , ωραίο συντριβάνι θανάτου , που μέσα στη δίψα σου για απολύτρωση τις πίνεις , τις νίβεις στο πρόσωπο , τις ποτίζεις στο στόμα , ως το σημείο που νιώθεις την αφυδάτωσή τους και την πλάνη της υγρασίας . Τότε γίνεται το μεγάλο παρεδώσε : σου δίνουν ἀδειες μπουκάλες τους δίνεις οξυγόνο , σου δίνουν άδεια μπιτόνια βενζίνη τους δίνεις ράλι θανάτου , για να μη συναντηθούν ποτέ οι αγκαλιές σας , για να μείνει στα αζήτητα το πτώμα της επαφής σας ......

Κώστας Τσιαχρής

 

Κώστας Τσιαχρής Μυθομανία

 

Χωρίς αναγγελία ένα πρωί

όλα τα παραμύθια επί γης κήρυξαν απεργία

Για τις απλήρωτες υπερωρίες παρηγοριάς

Τα ένσημα που δεν τους κόλλησαν

Παππούδες και γιαγιάδες

Για την απάνθρωπη εκμετάλλευση

Από ρήτορες και λαοπλάνους

Για το δίκιο του υπνοβάτη

 

Οι συνδικαλιστές τους

κόμητες κι ομιλούντα ποντίκια

θυροκόλλησαν τα αιτήματα

στα δωμάτια των παιδιών

Οι μάγισσες υπέβαλαν παραίτηση

κυνηγώντας καριέρα μέντιουμ

σε τηλεοπτικές εκπομπές

Οι νάνοι φόρεσαν ξυλοπόδαρα και γραβάτες

κι επέστρεψαν στα γραφεία τους

στις δημόσιες υπηρεσίες

Το μαγεμένο δάσος γέμισε αποτσίγαρα και φέιγ βολάν

ενώ οι γίγαντες κατέβηκαν στις πιο κοντές τους επιθυμίες

Φύτεψαν το φασόλι στον ουρανό

για να κοντύνει και να αγγίξει τη γη

Η φωτιά πάλι  απ’ το στόμα των δράκων

αντί να κάψει πολιτείες και κάστρα

έγινε πυρσός στα χέρια των απεργών

 

Το ευτυχισμένο τέλος

ζήτησε τέλος πιο ανθρώπινες συνθήκες ευτυχίας

 

Μόνο οι πεντάμορφες βρέθηκαν στο πόστο τους

απεργοσπάστριες

Περιμένοντας μάταια να δαγκώσουν το μήλο

που θα τις έσωζε απ’ την ανυπόφορη αϋπνία

Κώστας Τσιαχρής Αμνός αμνού

 

Όταν με στήνουν 

στο εκτελεστικό απόσπασμα 

Χαρίζω στους εκτελεστές 

την πιο ατόφια εκδοχή μου :

ένα αρνί  που τρέμει 

μήπως ξαναγίνει λύκος 

Όταν πάλι μου χαρίζουν τη ζωή 

τους εκτελώ 

με την καλύτερη ερμηνεία λύκου 

στο πετσί αρνιού 

(Αν  πάλι κάνουν δοκιμή να 

με εκπαιδεύσουν στην εκτέλεση 

άγριων λύκων 

Ας περιμένουν να ακουστεί το μπαμ 

απ' το μυδραλιοβόλο μου

σε μια βερσιόν  νοσταλγικού  βελάσματος )