Ονειροπόληση

 

Ένα ταξίδι χωρίς παράθυρο

μας έφερε  η καινούρια  άνοιξη

Και ταξιδεύουμε τυφλά

σ΄ ένα απέραντο ταβάνι τρένου

Κι ούτε κάποια εικόνα

στιγμιότυπο τοπίου  

τρεμοπαίζει στο νωχελικό μας βλέμμα

Απομένουμε σχεδόν τυφλοί  

Τρομαχτικά ακούγοντας ρωτώντας  υποθέτοντας

ότι  στ’ αλήθεια  εμείς δεν ταξιδεύουμε

Αλλά  κάποιος άλλος

στο δικό μας ποίημα  

με δικά μας ναύλα

υποδύεται με οσκαρική ερμηνεία

τη φιγούρα   επιβάτη

Που ονειρεύεται με μια ναυτία 

κάπως βολική 

Και που όσο σταματά το τρένο 

δυναμώνει 

και δε λέει να σβήσει 

Ούτε με τέσσερα χαπακια δραμαμίνης

των πενήντα μιλιγκράμ 

Κώστας Τσιαχρής 

Οικολογικό ήθος

 

Όσοι ρίχνετε 

χρησιμοποιημένα ρίγη σας 

Στους κάδους ανακύκλωσης

Ας έχετε στο νου σας 

Κάποιος γυρολόγος

Άριστος εκτιμητής 

κάθε λογής σαβούρας

Ίσως βρει ένα λόγο 

Ένα άρτιο μυστικό 

Που εσείς παραγνωρίσατε 

Και βγήκατε άρον άρον 

από τα χαράματα της ωριμότητας σας 

να ξεφορτωθείτε

να πετάξετε στους άλλους 

Το ένα πράμα 

που σας ξανακάνει 

ωραίο κτήνος 

Κώστας Τσιαχρής 

Αίθουσα αναμονής

 

Για μια στιγμή 

αρνήθηκα την κάθε 

προηγούμενη στιγμή 

Και κάτω από τα μάτια σου 

που έχασκαν σαν ανοιχτοί αιώνες 

Σκότωνα με  μυγοσκοτώστρα

τις επόμενες στιγμές 

Που βιάζονταν  να γίνουν 

δίχως  να φουσκώσει το  βυζί τους  

Προηγούμενες 

Τάχα βρισκόμουν 

Μέσα έξω 

Μοιρασμένος 

Στο καντράν και στα γρανάζια 

από ρολόι τοίχου 

Σε αίθουσα αναμονής αεροδρομίου 

Έτοιμος από ώρα για απογείωση 

σε ύψος νάνο 

Που μου υπόσχονταν  τα νεύματά σου 

Κώστας Τσιαχρής