Αλκαίος " μαρμαίρει δὲ μέγας δόμος "

 

μαρμαίρει δὲ μέγας δόμος

χάλκωι, παῖσα δ᾽ †ἄρηι κεκόσμηται στέγα

λάμπραισιν κυνίαισι, κὰτ

τᾶν λεῦκοι κατέπερθεν ἴππιοι λόφοι

νεύοισιν, κεφάλαισιν ἄν-

δρων ἀγάλματα· χάλκιαι δὲ πασσάλοις

κρύπτοισιν περικείμεναι

λάμπραι κνάμιδες, ἄρκος ἰσχύρω βέλεος,

θόρρακές τε νέω λίνω

κόϊλαί τε κὰτ ἄσπιδες βεβλήμεναι·

πὰρ δὲ Χαλκίδικαι σπάθαι,

πὰρ δὲ ζώματα πόλλα καὶ κυπάσσιδες.

τῶν οὐκ ἔστι λάθεσθ᾽ ἐπεὶ

δὴ πρώτιστ᾽ ὐπὰ τὦργον ἔσταμεν τόδε.

.................................................................................

Αστράφτει ο μπρούτζος  

στη μεγάλη σάλα 

Κι η  στέγη ολάκερη 

είναι στολισμένη 

για τον Άρη 

Με περικεφαλαίες λαμπρές 

από όπου κρέμονται 

ως τα κάτω 

άσπρες  

αλογίσιες χαίτες

πλούμισμα για τα κεφάλια ανδρών 

Και γύρω σε κρυφούς πασσάλους  

κρέμονται 

γυαλιστερές από χαλκό  περικνημίδες 

που τη φούρια   κόβουν 

στα ολέθρια  βέλη 

Πανοπλίες πλεγμένες  από νέο λινάρι 

και βαθουλωτές ασπίδες 

πεταμένες χάμω 

Παραδίπλα τα  Χαλκιδικά  σπαθιά 

και τα  ζωνάρια 

και σωρός   κοντοί χιτώνες 

Να σβηστούν απ'το μυαλό μας 

όλα  αυτά 

δε γίνεται 

Απ'όλα πιο πολύ 

σε τούτο καθήκον 

είμαστε ταγμένοι 

Απόδοση:Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

μαρμαίρω: αστράφτω ,σπινθηριζω ,λάμπω 

κατέπερθεν:από ψηλά 

κυνία : περικεφαλαία 

λόφος:αυχένας ,χαίτη ,σβέρκος 

νεύω:γνέφω , σκύβω , γέρνω 

ἄγαλμα :κόσμημα ,στολίδι 

ἄρκος:όπλο ,προστασία 

κνάμις :περικνημίδα 

κυπασσίς:μικρός χιτώνας 

Αλκαίος "ἦλθες ἐκ περάτων γᾶς "

 

ἦλθες ἐκ περάτων γᾶς ἐλεφαντίναν
λάβαν τὼ ξίφεος χρυσοδέταν ἔχων·
συμμάχεις δ’ ἐτέλεσσας Βαβυλονίοισ’
ἄεθλον μέγαν, εὐρύσαο δ᾽ ἐκ πόνων,
κτένναις ἄνδρα μαχαίταν βασιληίων
παλάσταν ἀπυλείποντα μόναν ἴαν
παχέων ἀπὺ πέμπων.

...................................................................................
Ήρθες από τα πέριορα  της γης
Κρατώντας ξίφος 
μ' ελεφάντινη
χρυσόδετη λαβή
Στους Βαβυλώνιους πλάι πολέμησες
Τιτάνιο έργο
Έδιωξες  από πάνω τους φουρτούνες
Φονεύοντας πολεμιστή
από γένος βασιλιάδων
που λίγο
μια παλάμη αρκούσε μόνο
και θα ακούμπαγε τις πέντε πήχες

Απόδοση :  Κώστας Τσιαχρής

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

λάβα: λαβή
παλάστα: παλάμη
ἴα: μία
πᾶχυς : πήχυς
πέμπε : πέντε

Σιμωνίδης ο Κείος "ἓν δὲ τὸ κάλλιστον Χῖος ἔειπεν ἀνήρ"

 

ἓν δὲ τὸ κάλλιστον Χῖος ἔειπεν ἀνήρ·

«οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν»·

παῦροί μιν θνητῶν οὔασι δεξάμενοι

στέρνοις ἐγκατέθεντο· πάρεστι γὰρ ἐλπὶς ἑκάστωι

ἀνδρῶν, ἥ τε νέων στήθεσιν ἐμφύεται.

θνητῶν δ᾽ ὄφρά τις ἄνθος ἔχηι πολυήρατον ἥβης,

κοῦφον ἔχων θυμὸν πόλλ᾽ ἀτέλεστα νοεῖ·

οὔτε γὰρ ἐλπίδ᾽ ἔχει γηρασέμεν οὔτε θανεῖσθαι,

οὐδ᾽, ὑγιὴς ὅταν ἦι, φροντίδ᾽ ἔχει καμάτου.

νήπιοι, οἷς ταύτηι κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν

ὡς χρόνος ἔσθ᾽ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος

θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα

ψυχῆι τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος. 

................................................................................................

Ο Όμηρος μια άριστη κουβέντα είπε :

Έτσι είμαστε οι άνθρωποι 

Σαν τη γενιά των φύλλων 

Λίγοι από τους θνητούς ακούγοντας

βάζουν αυτόν τον λόγο  

στην καρδιά τους 

Γιατί είναι δίπλα στον καθένα 

σύντροφος η ελπίδα 

και μες στο στήθος άγουρων αντρών 

βγάζει βλαστάρι 

Όσο ένας άνθρωπος κρατάει  

τον πολυπόθητο ανθό της νιότης 

όντας αλαφροΐσκιωτος

άπιαστα πράματα πολλά 

στο νου του βάζει 

Φόβο δεν έχει του θανάτου 

Φόβο για τα γηρατειά 

Κι όσο έχει ακόμη την υγειά του 

κούραση δεν τον αγγίζει 

Έτσι θαρρεί ο άμυαλος 

και δε λογιάζει 

που ο καιρός της νιότης 

και του βίου 

για τους θνητούς 

είναι μια στάλα 

Όμως εσύ που νιώθεις 

πότε φτάνει της ζωής το τέρμα 

κράτησε γερά 

ευχαριστώντας την καρδιά σου 

με ό,τι αξίζει 

Απόδοση : Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

Χῖος ἀνήρ: εννοεί τον Όμηρο 

το οὖας (ποιητ. αντί οὖς ) : αυτί

ὄφρα : έως ,ενώ 

πολυήρατος : πολύ αγαπητός, αξιαγάπητος

ἀτέλεστος: ανεκπλήρωτος,ακατόρθωτος 

τλαω: ανέχομαι, υπομένω δυστυχίες, καρτερώ·

Σιμωνίδης ο Κείος "τίς κεν αἰνήσειε νόωι πίσυνος"

 

τίς κεν αἰνήσειε νόωι πίσυνος Λίνδου ναέταν Κλεόβουλον,

ἀεναοῖς ποταμοῖσ᾽ ἄνθεσι τ᾽ εἰαρινοῖς

ἀελίου τε φλογὶ χρυσέας τε σελάνας

καὶ θαλασσαίαισι δίναισ᾽ ἀντία θέντα μένος στάλας;

ἅπαντα γάρ ἐστι θεῶν ἥσσω· λίθον δὲ

καὶ βρότεοι παλάμαι θραύοντι· μωροῦ

φωτὸς ἅδε βούλα.

...........................................................................................................

Ποιος μυαλωμένος θα παινούσε 

τον Κλεόβουλο

τον τύραννο   της Λίνδου 

που ' βαλε 

απέναντι  στους ποταμούς 

που πάντοτε  κυλάνε ,

στα ανοιξιάτικα άνθη ,

στη φωτιά του ήλιου 

και της χρυσαφιας σελήνης , 

και στη φουσκοθαλασσιά

τη δύναμη μιας στήλης  ; 

Όλα πιο αχαμνά από τους θεούς 

Κι ας σπάζουν 

οι παλάμες των θνητών την πέτρα 

Τέτοιος ο στοχασμός

των ελαφρόμυαλων ανθρώπων 

Απόδοση : Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

πίσυνος : αυτός που βασίζεται ή στηρίζεται, εύπιστος σε κάποιον άλλο, ο έχων  πλήρη εμπιστοσύνη σε κάποιον 

ναέτης : κάτοικος 

ἀέναος:  αυτός που ρέει διαρκώς

στάλα: στήλη , ογκόλιθος 

μένος: δύναμη,σθένος 

ἅδε: αυτή 

φώς :  άνδρας

βούλα /βουλή: απόφαση , επιθυμία ,θέληση , σχέδιο , επιδίωξη 

Σιμωνίδης ο Κείος "ὡς ὁπόταν χειμέριον κατὰ μῆνα"

 

ὡς ὁπόταν

χειμέριον κατὰ μῆνα πινύσκηι

Ζεὺς ἤματα τέσσερα καὶ δέκα,

λαθάνεμον δέ μιν ὥραν

καλέουσιν ἐπιχθόνιοι

ἱερὰν παιδοτρόφον ποικίλας

ἀλκυόνος.

.....................................................................

Όπως όταν 

τους χειμέριους μήνες 

δυο βδομάδες 

γαληνεύει ο Δίας 

κι ονομάζουν οι θνητοί 

αυτή την άγια ώρα 

που αναθρέφει   

τα παιδιά της 

η πιτσιλωτή αλκυόνα 

ανεμογαλήνη

Απόδοση:  Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

πινύσκω: κάνω κάποιον συνετό, νουθετώ, παραινώ, επιδιορθώνω

ἦμαρ, -ατος : ημέρα

λαθάνεμος: κατά τον οποίο κοπάζει ο άνεμος 

ποικίλος : πολύχρωμος, πιτσιλωτός, διάστικτος, παρδαλός, κατάστικτος

Ανακρέων "πῶλε Θρηικίη"

 

πῶλε Θρηικίη, τί δή με

λοξὸν ὄμμασι βλέπουσα

νηλέως φεύγεις, δοκεῖς δέ

μ᾽ οὐδὲν εἰδέναι σοφόν;

ἴσθι τοι, καλῶς μὲν ἄν τοι

τὸν χαλινὸν ἐμβάλοιμι,

ἡνίας δ᾽ ἔχων στρέφοιμί

σ᾽ ἀμφὶ τέρματα δρόμου·

νῦν δὲ λειμῶνάς τε βόσκεαι

κοῦφά τε σκιρτῶσα παίζεις,

δεξιὸν γὰρ ἱπποπείρην

οὐκ ἔχεις ἐπεμβάτην.

..................................................................

Θρακιώτικο πουλάρι 

Τι με κοιτάς με μια  λοξή ματιά 

κι άσπλαχνα φεύγεις ; 

Θαρρείς δεν ξέρω τίποτε σωστό ; 

Μάθε το

Εύκολα θα σου πέρναγα το χαλινάρι

Με τα λουριά  στα χέρια

θα σε πήγαινα 

ως το τέρμα της τρεχάλας

Τώρα βοσκάς σε δροσερά λιβάδια 

Ανάλαφρα χοροπηδώντας παίζεις 

Δεν έχεις άξιο ακόμη 

να σε καβαλήσει 

Των αλόγων γητευτή 

Απόδοση: Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

πῶλος :πουλάρι ,νεαρό άλογο 

νηλέως:άσπλαχνα ,αλύπητα 

λειμών :λιβάδι 

κοῦφά:ανάλαφρα 

δεξιός : έτοιμος ,πρόθυμος ,έξυπνος 

ἱπποπείρης:ο έμπειρος στα άλογα 

Ανακρέων "μεγάλωι δηὖτέ μ᾽ Ἔρως ἔκοψεν "

 

μεγάλωι δηὖτέ μ᾽ Ἔρως ἔκοψεν ὥστε χαλκεὺς
πελέκει, χειμερίηι δ᾽ ἔλουσεν ἐν χαράδρηι.

.....................................................................................

Με σφυροκόπησε   ξανά
με ένα τρανό πελέκι
σα χαλκιάς
ο έρωτας
Μέσα σε κρύα ρεματιά 
με λούζει

Απόδοση: Κώστας Τσιαχρής

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

κόπτω:χτυπώ ,πλήττω ,κατατροπώνω
Χαράδρη : νερό που κατεβαίνει από βουνό , χείμαρρος, ρεματιά 

Ανακρέων "πολιοὶ μὲν ἡμὶν ἤδη κρόταφοι "

 

πολιοὶ μὲν ἡμὶν ἤδη

κρόταφοι κάρη τε λευκόν,

χαρίεσσα δ᾽ οὐκέτ᾽ ἥβη

πάρα, γηραλέοι δ᾽ ὀδόντες,

γλυκεροῦ δ᾽ οὐκέτι πολλὸς

βιότου χρόνος λέλειπται·

διὰ ταῦτ᾽ ἀνασταλύζω

θαμὰ Τάρταρον δεδοικώς·

Ἀίδεω γάρ ἐστι δεινὸς

μυχός, ἀργαλῆ δ᾽ ἐς αὐτὸν

κάτοδος· καὶ γὰρ ἑτοῖμον

καταβάντι μὴ ἀναβῆναι

............................................................................

Είναι οι κρόταφοί μου κιόλας χιονισμένοι 

Και το κεφάλι μου ντυμένο στα λευκά 

Πολύ μακριά η νιότη μου η χαριτωμένη 

Και λαίμαργα στα δόντια μου τα γηρατειά

Χρόνος πολύς απ'τη γλυκιά ζωή δε μένει 

Κάθε λεπτό κι αναστενάζω δυνατά 

Τον Τάρταρο κοιτάει η ψυχή μου τρομαγμένη 

του Άδη την απαίσια αγκαλιά 

Κι είναι το κατρακύλισμα στον Χάρο τρομερό 

Αλήθεια όποιος στα σπλάχνα του κατέβει 

Να ξανανέβει στην κορφή δεν είναι μπορετό 

Απόδοση: Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

πολιός :γκρίζος , σταχτόχρωμος ,ψαρός 

τό κάρη :κεφάλι 

μυχός: το εσωτατο μέρος ,ο κόλπος

ἀργαλέος: οδυνηρός,τραχύς ,δύσκολος 

ἑτοῖμος: σίγουρος, βέβαιος , ασφαλής

Ανακρέων " πρίν μέν ἒχων βερβέριον"

 

πρὶν μὲν ἔχων βερβέριον, καλύμματ᾽ ἐσφηκωμένα,

καὶ ξυλίνους ἀστραγάλους ἐν ὠσὶ καὶ ψιλὸν περὶ

πλευρῆισι ‹δέρριον› βοός,

νήπλυτον εἴλυμα κακῆς ἀσπίδος, ἀρτοπώλισιν

κἀθελοπόρνοισιν ὁμιλέων ὁ πονηρὸς Ἀρτέμων,

κίβδηλον εὑρίσκων βίον,

πολλὰ μὲν ἐν δουρὶ τιθεὶς αὐχένα, πολλὰ δ᾽ ἐν τροχῶι,

πολλὰ δὲ νῶτον σκυτίνηι μάστιγι θωμιχθείς, κόμην

πώγωνά τ᾽ ἐκτετιλμένος·

νῦν δ᾽ ἐπιβαίνει σατινέων χρύσεα φορέων καθέρματα

παῖς ‹ὁ› Κύκης καὶ σκιαδίσκην ἐλεφαντίνην φορεῖ

γυναιξὶν αὔτως ‹ἐμφερής›

………………………………………………………………………………………………

Ένα παλιόρουχο φορούσε πριν

Σφιχτοδεμένα  πέπλα

Και σκουλαρίκια ξύλινα στα αυτιά

Έζωνε  τα πλευρά του

Με  λεπτό βοϊδοτομάρι

Βρομερό

Που το’ βαζαν για σκέπασμα

σε χαλασμένη ασπίδα

Το σίχαμα ο  Αρτέμων

Παρέα του οι  πόρνες

κι οι  φουρνάρισσες

Περνούσε  τη  ζωή του  στις κομπίνες

Πόσες φορές

δεν έβαλε το σβέρκο του

στην κόψη απ’το μαχαίρι ;

Πόσες φορές 

στη ρόδα του θανάτου;

Και πόσες πάλι

δεν του έγδαραν τη ράχη

με καμτσίκι !

Ή πόσες  δεν του μάδησαν

τα γένια , τα μαλλιά του ;

Απάνω σε αμάξι τώρα κάθεται

ο γιός της Κύκης

ταινίες από μάλαμα φοράει

και καπελάκι για τον ίσκιο

φιλντισένιο

ολόφτυστος γυναίκα

Απόδοση  :Κώστας  Τσιαχρής  

 



 

βερβέριον = παλιό  ένδυμα 

σφηκόω =δένω  σφιχτά , περισφίγγω

κάλυμμα =πέπλος

δέρριον =δερμάτινο κάλυμμα ή ένδυμα

εἳλυμα =κάλυμμα , σκέπασμα

νήπλυτος =άπλυτος , βρόμικος

νῶτον =πλάτη , ράχη

σκύτινος =δερμάτινος

θωμίζω = μαστίζω , δέρνω

πώγων = γένι

ἐκτίλλω =μαδώ   , αποσπώ

σατίνη  =άμαξα , άρμα

κάθερμα =ταινία , δεσμός

σκιαδίσκη =είδος καπέλου για τον ήλιο

ἐμφερής=  όμοιος

Ανακρέων "καὶ κ[όμη]ς, ἥ τοι κατ᾽ ἁβρὸν"

 

καὶ κ[όμη]ς, ἥ τοι κατ᾽ ἁβρὸν

ἐσκία[ζ]εν αὐχένα·

νῦν δ̣ὲ̣ δ̣ὴ σὺ μὲν στολοκρός,

ἡ δ᾽ ἐς αὐχμηρὰς πεσοῦσα

χεῖρας ἀθρόη μέλαιναν

ἐς κόνιν κατερρύη

τλήμον[ο]ς̣ τομῆι σιδήρου

περιπεσο[ῦ]σ᾽· ἐ̣γ̣ὼ δ᾽ ἄσηισι

τείρομαι· τί γάρ τις ἔρξηι

μηδ᾽ ὑπὲρ Θ̣ρήικης τυχών;

οἰκτρὰ δὴ φρονεῖν ἀκού[ω

τὴν ἀρίγνωτον γυναῖ[κα

πολλάκις δ̣ὲ̣ δ̣ὴ τόδ᾽ εἰπ[εῖν

δαίμον᾽ αἰτιωμέ[ν]η̣ν·

ὡ]ς ἂν εὖ πάθοιμι, μῆτερ,

εἴ] μ᾽ ἀμείλιχον φέρουσα

π]όντον ἐσβάλοις θυίοντα

π]ορφ[υρ]έοισι κύμασι

....................................................................................

Και τα μαλλιά  σου 

έριχναν τον ίσκιο τους 

στον απαλό λαιμό σου 

Μα τώρα  είσαι φαλακρός 

Σε τιποτένια  χέρια πέσαν 

Τα' κοψε  

πικρό μαχαίρι 

Κείτονται σωρός 

στη μαύρη σκόνη 

Κι εγώ απ' τον πόνο λιώνω 

Που ποιος κάτι καλό 

,αν τίποτα δεν πέτυχε από πριν  , 

θα κάνει για τη Θράκη ; 

Κι ακούω που βάζει 

η κοσμολάλητη γυναίκα 

έγνοιες στο μυαλό της 

Τη μοίρα της δικάζοντας 

πολλές φορές 

Τέτοιες ευχές να κάνει : 

Ευτυχισμένη θα'μουνα  ,μητέρα 

αν με έφερνες  

και μ' έριχνες 

μες στο σκληρό 

το μανιασμένο πέλαγο

με τα μαβιά του κύματα 

Απόδοση : Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

στολοκρός: φαλακρός 

αὐχμηρός: ξερός ,στεγνός , ελεεινός

ἄση: οδύνη, άλγος, πόνος 

τείρομαι: βασανίζομαι ,δεινοπαθώ, υποφέρω 

ἀρίγνωτος: περιβόητος, φημισμένος

ἀμείλιχος: αδυσώπητος , τραχύς , αυστηρός,δριμύς

θυίω:μαίνομαι 

Σόλων "οὐκ ἔφυ Σόλων"

 

«οὐκ ἔφυ Σόλων βαθύφρων οὐδὲ βουλήεις ἀνήρ·

ἐσθλὰ γὰρ θεοῦ διδόντος αὐτὸς οὐκ ἐδέξατο·

περιβαλὼν δ᾽ ἄγρην ἀγασθεὶς οὐκ ἐπέσπασεν μέγα

δίκτυον, θυμοῦ θ᾽ ἁμαρτῆι καὶ φρενῶν ἀποσφαλείς».

ἤθελον γάρ κεν κρατήσας, πλοῦτον ἄφθονον λαβὼν

καὶ τυραννεύσας Ἀθηνέων μοῦνον ἡμέρην μίαν,

ἀσκὸς ὕστερον δεδάρθαι κἀπιτετρίφθαι γένος.

...............................................................................

"Δεν ήταν βαθυστόχαστος ο Σόλων 

ούτε μυαλωμένος 

Τόσα καλά του μοίρασε ο θεός 

κι αυτός να μην καταδεχτεί κανένα ;

Έστησε γύρω απ' το θεριό κλοιό 

κι όμως δεν τράβηξε το μέγα δίχτυ 

Αστόχησε 

και δείλιασαν ο νους και η καρδιά του "

Θα'θελαν βέβαια 

κάποτε μια μέρα

αφέντης να γενώ 

περίσσια πλούτη

ν' αποκτήσω 

τύραννος να βασιλέψω 

Κι ύστερα να με γδάρουν ζωντανό

και να χαθεί η γενιά μου 

Απόδοση: Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

 

βαθύφρων: αυτός που σκέφτεται βαθιά 

βουλήεις: συνετός 

ἄγρη: το θήραμα ,το κυνήγι , η λεία 

ἐπισπῶ: τραβώ,ελκύω, συρω 

ἀσκὸς  δεδάρθαι:να γδαρθεί κανείς ζωντανός 

ἐπιτρίβομαι: αφανίζομαι , καταστρέφομαι

Κώστας Τσιαχρής Κατοικίδιος πόνος

 

Κλειδώνοντας 

σε μια καταπακτή 

η γάτα κατοικίδιο 

τη γάτα αγριόγατα 

δε θα ζητάς της είπε στο εξής 

με νύχια 

δαγκωνιές 

αστείους βρυχηθμούς

να βγάζεις  έξω 

στο άγνωστο 

τον αγριογατίσιο εαυτό σου 

Η πείνα σου θα περιμένει  

υπομονετικά  τα ψιτ 

κι οι  τρίχες σου 

δε θα  σηκώνονται 

στα χάδια 

μια παλάμη ορθές 

Στην εποχή 

που σου πατάνε 

την ουρά για να ουρλιάξεις 

παραπάνω 

φόβισέ τους 

με την παγερή σιωπή 

του κατοικίδιου 

πόνου 

ΣΟΛΩΝ "οἱ δ᾽ ἐφ᾽ ἁρπαγῆισιν ἦλθον"

οἱ δ᾽ ἐφ᾽ ἁρπαγῆισιν ἦλθον· ἐλπίδ᾽ εἶχον ἀφνεήν,

κἀδόκ[ε]ον ἕκαστος αὐτῶν ὄλβον εὑρήσειν πολύν,

καί με κωτίλλοντα λείως τραχὺν ἐκφανεῖν νόον.

χαῦνα μὲν τότ᾽ ἐφράσαντο, νῦν δέ μοι χολούμενοι

λοξὸν ὀφθαλμοῖς ὁρῶσι πάντες ὥστε δήϊον.

οὐ χρεών· ἃ μὲν γὰρ εἶπα, σὺν θεοῖσιν ἤνυσα,

ἄ[λλ]α δ᾽ οὐ μάτην ἔερδον, οὐδέ μοι τυραννίδος

ἁ̣ν̣δάν̣ει βίηι τι[. .].ε[ι]ν, οὐδὲ πιεί[ρ]ης χθονὸς

πατρίδος κακοῖσιν ἐσθλοὺς ἰσομοιρίην ἔχειν

.........................................................................................

Απόδοση :Κώστας Τσιαχρής 

Αυτοί για να αρπάξουν ήρθαν .Είχαν ελπίδα παχυλή 

Και νόμιζε ο καθένας τους ότι θα βρει μεγάλα πλούτη 

κι ότι εγώ που μέλι έσταζε το στόμα μου 

θα' πλεκα με το νου μου πονηριές 

Τότε ανοησίες ξεστόμιζαν και τώρα όλοι 

βράζοντας από χολή λοξές ματιές μου ρίχνουν 

Κι είμαι εχθρός τους , δίχως να'ναι ανάγκη 

Γιατί όσα είπα ,με το χέρι των θεών τα τέλεψα 

Και κούφια πράματα άλλα δεν κυνήγησα 

Κι ούτε η δύναμη της εξουσίας με θαμπώνει 

Ούτε που θέλω οι άριστοι με τους κολίγους    

να'χουν απ'τη γη τη λιπαρή ίδια μερίδα 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

ἀφνεός/ἀφνειός: πλούσιος , ευκατάστατος

ὄλβος: ευτυχία,πλούτος ,αφθονία 

κωτίλλω: λέω πολλά ,φλυαρω, κολακεύω, καλοπιάνω 

χολοῦμαι :οργίζομαι 

δήϊος :εχθρικός , φονικός 

ἀνύω:επιτελώ, κατορθώνω 

ἔρδω:εργάζομαι ,πράττω ,εκτελώ

πίειρα : πλούσια ,γόνιμη , λιπαρή

ἰσομοιρία : ίσο μερίδιο 

ἐσθλοί: οι άριστοι ,οι ευγενείς 

Σόλων "δήμωι μὲν εἰ χρὴ διαφάδην ὀνειδίσαι"

 

δήμωι μὲν εἰ χρὴ διαφάδην ὀνειδίσαι,

ἃ̣ νῦν ἔχουσιν οὔποτ᾽ ὀφθα̣λ̣μοῖσιν ἂν

εὕδοντες εἶδον ...

ὅσοι δὲ μείζους καὶ βίην̣ ἀμείνονες,

αἰνοῖεν ἄν με καὶ φίλον ποιοίατο.

(εἰ γάρ τις ἄλλος, φησί, ταύτης της τιμῆς ἔτυχεν,)

οὐκ ἂν κατέσχε δῆμον, οὐδ᾽ ἐπαύσατο

πρὶν ἀνταράξας πῖαρ ἐξεῖλεν γάλα·

ἐγὼ δὲ τούτων ὥσπερ ἐν μεταιχμίωι

ὅρος κατέστην

........................................................................................

Κι αν πρέπει , 

Ολοφάνερα 

τα βέλη μου θα ρίξω 

καταπάνω στο λαό 

που όσα κτήμα του είναι τώρα 

μήτε στα όνειρά  του 

δε θα τα 'βλεπε ποτέ 

Κι όσοι τρανοί και δυνατοί , 

ας με υμνούν 

φίλο τους ας με κάμουν 

Σ' άλλον 

αν λάχαινε 

,όπως λένε , τέτοιο μεγαλείο 

δε θα'χε δύναμη 

να σφίξει τα λουριά 

του πλήθους 

κι ούτε  θα σταματούσε 

πριν απ' το κοπάνημα  στο γάλα 

βγει ο  αφρός του 

Όμως εγώ 

σαν τον κανόνα του δικαίου 

μπήκα 

ανάμεσα σε δύο στρατούς 

Απόδοση : Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

διαφάδην:φανερά 

εὕδω: κοιμάμαι ,αναπαύομαι ,ησυχάζω 

ἀνταράσσω : χτυπώ 

πῖαρ:πάχος ,λίπος ,αφρός του γάλακτος 

μεταίχμιον : το μεταξύ δύο στρατών διάστημα 

ὅρος: σύνορο ,όριο , κανόνας 

Σόλων "ἐγὼ δὲ τῶν μὲν οὕνεκα ξυνήγαγον"

 

ἐγὼ δὲ τῶν μὲν οὕνεκα ξυνήγαγον

δῆμον, τί τούτων πρὶν τυχεῖ̣ν̣ ἐ̣παυσάμην;

συμμαρτυροίη ταῦτ᾽ ἂν ἐν δίκηι Χρόνου

μήτηρ μεγίστη δαιμόνων Ὀλυμπίων

5ἄριστα, Γῆ μέλαινα, τῆς ἐγώ ποτε

ὅρους ἀνεῖλον πολλαχῆι πεπηγότας,

πρόσθεν δὲ δουλεύουσα, νῦν ἐλευθέρη.

πολλοὺς δ᾽ Ἀθήνας πατρίδ᾽ ἐς θεόκτιτον

ἀνήγαγον πραθέντας, ἄλλον ἐκδίκως,

10ἄλλον δικαίως, τοὺς δ᾽ ἀναγκαίης ὑπὸ

χρειοῦς φυγόντας, γλῶσσαν οὐκέτ᾽ Ἀττικὴν

ἱέντας, ὡς δὴ πολλαχῆι πλανωμένους·

τοὺς δ᾽ ἐνθάδ᾽ αὐτοῦ δουλίην ἀεικέα

ἔχοντας, ἤθη δεσποτέων τρομεομένους,

15ἐλευθέρους ἔθηκα. ταῦτα μὲν κράτει

ὁμοῦ βίην τε καὶ δίκην ξυναρμόσας

ἔρεξα, καὶ διῆλθον ὡς ὑπεσχόμην·

θεσμοὺς δ᾽ ὁμοίως τῶι κακῶι τε κἀγαθῶι

εὐθεῖαν εἰς ἕκαστον ἁρμόσας δίκην

20ἔγραψα. κέντρον δ᾽ ἄλλος ὡς ἐγὼ λαβών,

κακοφραδής τε καὶ φιλοκτήμων ἀνήρ,

οὐκ ἂν κατέσχε δῆμον· εἰ γὰρ ἤθελον

ἃ τοῖς ἐναντίοισιν ἥνδανεν τότε,

αὖτις δ᾽ ἃ τοῖσιν οὕτεροι φρασαίατο,

25πολλῶν ἂν ἀνδρῶν ἥδ᾽ ἐχηρώθη πόλις.

τῶν οὕνεκ᾽ ἀλκὴν πάντοθεν ποιεόμενος

ὡς ἐν κυσὶν πολλῆισιν ἐστράφην λύκος.

----------------------------------------------------------------------------------

Εγώ που το λαό ξεσήκωσα  

για όλα αυτά ,

τι πριν πετύχω έκαμα ένα βήμα πίσω   ; 

Άριστος μάρτυρας  

απέναντι στον δικαστή το χρόνο 

θα' ταν

η πιο τρανή  από τους θεούς του Ολύμπου 

η μαύρη γη , που κάποτε  της μάζεψα 

τις πέτρινες τις  πλάκες 

που ήσαν παντού

ολόγυρα  μπηγμένες 

για σημάδια υποθήκης 

Γη πεταμένη  στη σκλαβιά 

μα τώρα λεύτερη 

Κι έφερα πίσω στη θεόχτιστη πατρίδα 

την Αθήνα

τόσους και τόσους 

που είχαν πουληθεί για σκλάβοι 

,άλλοι παράνομα και άλλοι με τον νόμο ,

κι άλλους που χρώσταγαν 

κι από ανάγκη ξεσπιτώθηκαν 

και δε μιλούσαν πια της Αττικής τη γλώσσα ,

αφού περιπλανήθηκαν  σε χίλια μέρη .

Και σ 'όσους  ζούσαν 

μέσα στην ανάρμοστη  σκλαβιά 

σ' αυτή τη χώρα 

τρέμοντας κάτω απο το βλέμμα του αφέντη 

εγώ τους χάρισα τη λευτεριά τους 

Τη νίκη αυτή την  πέτυχα 

ταιριάζοντας αρμονικά τη βία με το δίκιο 

όλες  τις υποσχέσεις μου τηρώντας 

Μαζί  για το καλό και το κακό 

θέσπισα νόμους 

Βάζοντας τον καθένα τους  

στον ίσιο δρόμο 

Άλλος αν έκανε το πρώτο βήμα  

όπως εγώ 

άντρας κακόγνωμος και παραδόπιστος 

δε θα'βαζε στο χαλινάρι το λαό 

Κι αν πάλι ήθελα κι εγώ 

αυτά που αρέσαν τότε στους εχθρούς 

ή πάλι εκείνα που άλλοι έκλωθαν στο νου τους 

χήρα η πόλη ετούτη θα' μενε από πλήθος  άντρες 

Για όλα τούτα 

δύναμη από παντού τραβώντας 

όρμησα 

σα λύκος

καταπάνω  σε πολλά σκυλιά 

Απόδοση : Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

 

ὅροι:λίθινες πλάκες που τοποθετούνταν σε υποθηκευμένες ιδιοκτησίες ως απόδειξη του υφιστάμενου χρέους

ἀνάγω: φέρνω πίσω ,επαναφέρω 

ἐκδίκως:παράνομα 

ἀεικής : ανάρμοστος ,απρεπής , επαίσχυντος 

ρέζω :πράττω ,ενεργώ , εκτελώ 

κέντρον:παρακίνηση ,παρόρμηση ,ελατήριο ,κίνητρο 

κακοφραδής:κακόβουλος 

φιλοκτήμων:φιλάργυρος 

ἀνδάνω:αρέσω , ευχαριστώ, τερπω 

χηροῦμαι :χηρεύω , στερούμαι 

Σόλων "εἰ δὲ πεπόνθατε λυγρὰ"

 

εἰ δὲ πεπόνθατε λυγρὰ δι᾽ ὑμετέρην κακότητα,

μὴ θεοῖσιν τούτων μοῖραν ἐπαμφέρετε·

αὐτοὶ γὰρ τούτους ηὐξήσατε ῥύματα δόντες,

καὶ διὰ ταῦτα κακὴν ἔσχετε δουλοσύνην.

5ὑμέων δ᾽ εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπεκος ἴχνεσι βαίνει,

σύμπασιν δ᾽ ὑμῖν χαῦνος ἔνεστι νόος·

ἐς γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε καὶ εἰς ἔπη αἱμύλου ἀνδρός,

εἰς ἔργον δ᾽ οὐδὲν γιγνόμενον βλέπετε.

----------------------------------------------------------------------------------

Κι αν απ' την αφροσύνη σας 

σας δέρνουν συμφορές 

για αυτά 

μη ρίχνετε το κρίμα  στους θεούς 

Μόνοι σας τους ψηλώσατε 

τους δώσατε καλό  οχυρό 

και τώρα  σε φριχτή  σκλαβιά 

τραβάτε 

Καθένας σας μονάχος του 

στης αλεπούς τα χνάρια προχωρά 

Μα όταν γυρνάτε συρφετός

ο νους σας ξεμωραίνει 

Γιατί κρεμιέστε από τη γλώσσα 

και τα λόγια 

ενός ξεδιάντροπου  άντρα 

Κι ούτε που ανοίγετε τα μάτια σας

να δείτε τι έργα κάνει 

Απόδοση:  Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

μοῖρα: μερίδιο 

ἐπαμφέρω : προσάπτω , αποδίδω κάτι σε κάποιον 

ῥῦμα: προστασία, υπεράσπιση , οχύρωμα 

ἀλώπηξ : αλεπού 

αἱμύλου: δόλιου, πανούργου 

Μίμνερμος "οὐ μὲν δὴ κείνου γε μένος"

 

οὐ μὲν δὴ κείνου γε μένος καὶ ἀγήνορα θυμὸν

τοῖον ἐμέο προτέρων πεύθομαι, οἵ μιν ἴδον

Λυδῶν ἱππομάχων πυκινὰς κλονέοντα φάλαγγας

Ἕρμιον ἂμ πεδίον, φῶτα φερεμμελίην·

τοῦ μὲν ἄρ᾽ οὔ ποτε πάμπαν ἐμέμψατο Παλλὰς Ἀθήνη

δριμὺ μένος κραδίης, εὖθ᾽ ὅ γ᾽ ἀνὰ προμάχους

σεύαιθ᾽ αἱματόεν‹τος ἐν› ὑσμίνηι πολέμοιο,

πικρὰ βιαζόμενος δυσμενέων βέλεα·

οὐ γάρ τις κείνου δηίων ἔτ᾽ ἀμεινότερος φὼς

ἔσκεν ἐποίχεσθαι φυλόπιδος κρατερῆς

ἔργον, ὅτ᾽ αὐγῆισιν φέρετ᾽ ὠκέος ἠελίοιο

...........................................................................................................................

Κείνου  τη μανιασμένη 

την αντρεία καρδιά  

μήτ' ένας δεν την είχε 

Έτσι άκουσα από τους αλλοτινούς 

που με τα μάτια τους τον είδαν να χιμάει 

κονταροφόρος

στα πυκνά τα τάγματα 

των έφιππων  Λυδών

στην πεδιάδα του Έρμου

Για τη σφοδρή τη λύσσα της ψυχής του 

δεν του κάκιωσε ποτέ 

η Αθηνά Παλλάδα 

όταν αυτός 

ανάμεσα στους συμπολεμιστές του 

ορμούσε 

μες  στην ταραχή 

του  αιματόβρεχτου πολέμου 

κυνηγημένος 

από τις πικρές  σαΐτες των εχθρών 

Απ' τους εχθρούς  του 

άντρας πιο ατρόμητος 

δε στάθηκε 

στην τρομερή  βουή  της μάχης 

Όταν ορμούσε πιο γοργός 

κι απ' τις αχτίδες του ήλιου 

Απόδοση:  Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

ἀγήνωρ : ανδρείος ,ηρωικός , μεγαλοπρεπής, λαμπρός, 

πεύθομαι: ποιητικός τύπος του πυνθανομαι 

κλονεω :προκαλώ ταραχή και σύγχυση 

φώς: ο άντρας , ο άνθρωπος

φερεμμελίης: ο πολεμιστής που φέρει δόρυ από ξύλο μελίας

Ἕρμιον  πεδίον : η πεδιάδα του ποταμού Ερμου στη Λυδία 

πάμπαν: εντελώς

εὖθ(εὖτε): όταν

σευομαι : εξορμω , εκτινάσσομαι ,αναπηδω 

ὑσμίνη: ο αγώνας ,η συμπλοκή ,η μάχη 

δήιος : ολέθριος ,καταστροφικός 

ἔσκεν: ήταν 

ἐποίχομαι : καταπιάνομαι 

ὠκύς : γοργός ,ταχύς 

φύλοπις: η  βοή της μάχης