Αναστήλωση

 

Όταν σηκώνουν τα μάτια τους από τις οθόνες 

Πρώτη φορά βλέπουν ότι 

στο πρόσωπο των άλλων κατοικεί ένας άνθρωπος 

με ρυτίδες και χωρίς κάτασπρα δόντια 

με περισσότερες λέξεις από τις δεκαπέντε 

παντός καιρού 

με ύφος που δεν κάνει πρόβα για ρόλο σε σαπουνόπερα 

Ένας άνθρωπος από πιτυρίδα στο πέτο 

από τσίμπλες στην άκρη του ματιού 

γουργουρητά στο έντερο

Κατοικεί ένα ον που κηρύσσει τον πόλεμο στο φωτοσοπ 

Που φωτογραφίζεται 

με μισόκλειστα μάτια ή με βλέμμα τρελού 

που κηρύσσει τον πόλεμο στην απόγνωση 

Στην αναστήλωση της εικόνας του 

Στα μηνύματα ανά πέντε λεπτά - κοίταξέ με 

Στους σπασμούς απ'τα σύνδρομα στέρησης - άφησέ  με 

Στα απεριόριστα δεδομένα 

και στις απεριόριστες ώρες της μοναξιάς του 

Κώστας Τσιαχρής 

Ένας Νέρωνας

Όπως σωριάζεται η στάχτη 

από τα κούτσουρα στο τζάκι 

ολοένα μοιάζω με ένα Νέρωνα 

που η Ρώμη διάβασε στα μάτια του 

τα σχέδια εμπρησμού της 

και τον καίει 

ως σαμποτέρ 

προτού την κάψει 

γιατί τόλμησε να φανταστεί

(φρικτά αφελής)

πως  με ένα σπίρτο 

θα γινόταν παρανάλωμα 

η αιώνια πόλη 

Τώρα κάθεται μισοκαμμένος 

Βλέπει αποκαΐδια 

τις ωραίες  φιλοδοξίες 

Ένα φάντασμα φωτιάς 

αγκομαχώντας 

ψήνει τον καφέ του σ' ένα μπρίκι

Σαν  ιδέα 

που πήρε να κοχλάζει 

πάνω στη στιγμή που θα ριχνόταν 

το καϊμάκι στο φλιτζάνι 

Κώστας Τσιαχρής 

Κακοποίηση

 

Ο μώλωπας 

στο δεξιό της μάγουλο άνοιξε 

Άπλωσε τη μελάνη του 

αρπακτικά 

Σκέπασε όλο της το πρόσωπο 

Σκέπασε όλη τη ζωή μας 

Έγινε μια σκοτεινιά 

που μας τρομάζει 

Και δεν περπατάμε πια 

όταν πέφτει σούρουπο 

στα μάτια της 

Γιατί δεν έχουμε αλλά σκάγια 

να πυροβολήσουμε τον λύκο

πίσω από τα λόγια μας 

Γιατί τα λόγια μας 

δεν έχουν μάθει να πυροβολούν 

τους φόβους τους 

Και μόνο περιμένουμε 

σα λούτρινα κουκλάκια

Σε ένα γυάλινο κουτί 

Σε λουνα παρκ 

Μήπως και μας σηκώσει 

από θαύμα για βραβείο 

η δαγκάνα 

Κώστας Τσιαχρής

Παιχνίδια κατασκοπείας

 

                                                             Εικαστικό:Ken Joslin 

Κατασκοπεύομαι 

απ' το μάτι μου 

όπως καθρεφτίζεται 

στα μάτια σου

Με ένα μηχανισμό 

που με τυφλώνει 

και δε βλέπω 

εσένα που μπορείς 

και βλέπεις 

τη ζωή μου σαν εικόνα 

σε ανοιχτό βιβλίο 

Αλλά κι εσύ 

κατασκοπεύεσαι 

απ' τα αυτιά σου 

όπως αντηχούν 

μέσα στο αυτί μου

Με έναν ψίθυρο

που σπάει τα τύμπανα 

και δεν ακούς

εμένα που μπορώ 

κι ακούω 

τη ζωή σου 

σαν ηχείο 

στη διαπασών 

Αν με ρωτήσεις 

Ποιος φοβάται ποιον 

Θα έστρεφα το δάχτυλο 

στο πανιασμενο πρόσωπο 

πίσω απ'την κλειδαρότρυπα 

που μας κατασκοπεύει 

στο κατασκοπευτικό μας έργο 

με την τέχνη μιας ΕΥΠ 

Κώστας Τσιαχρής 

Αντοχή φέροντος οργανισμού

 

Εικαστικό  : Adolph   Gotlib    

   Σε ποιο    σημείο   της  ζωής   μου 

  θα χτυπήσει   ο  εγκέλαδος  

δεν ξέρω

κι ούτε 

από τις ρωγμές

αν  τρέξει   ασκήμια ή ομορφιά

Χτυπήσει ή δε χτυπήσει

Εγώ καλού κακού θα βάλω

Στρατιές από μηχανικούς

να  ψάχνουν

ώρες

στα υποστυλώματα

στις πλάκες

στα δοκάρια

την αντοχή

(ή μήπως την κατάρρευση ; ) 

του φέροντος οργανισμού μου 

Κώστας  Τσιαχρής  

Κώστας Τσιαχρής Αναζήτηση ζωτικού χώρου

 

                                                           Εικαστικό :Adolph Gotlib

Με πνίγω 

με τα ίδια σου τα χέρια 

Αν μ' ελευθερώσω 

θα σε χάσεις 

Και θα ψάχνω 

αναγνωρίζοντας 

σε κάθε ομοίωμα θηλιάς

το σφίξιμό σου 

Κώστας Τσιαχρής Στιγμιότυπο

 

Τα πάντα έμειναν ακίνητα 

σε στάση πυροβολισμού 

Το πρόσωπο η σκέψη  το ρολόι 

Εγώ στο   παγωμένο στιγμιότυπο 

προμήνυα αποκαλύψεις

Έπεφτα σαν φόρεμα 

από κάθε μου εαυτό 

Χωρίς να αλλάζω θέση 

Ολόγυμνος σε προβολή   γυμνού 

Σε έναν βαλσαμωμένο κινηματογράφο

Αποκάλυπτα 

Ότι τα  ίχνη από το αίμα 

έσταξαν επάνω  στη γραφή μου 

Ότι έχασκαν ακόμη 

η παραβιασμένη πόρτα 

και το στόμα ενός τρελού 

Ότι ως ψυχή 

είχα καθαρούς λογαριασμούς 

με το σκοτάδι 

Κι έτσι μέσα στην ακίνητη εικόνα 

Το σενάριο προχωρούσε 

Κάθε που με σκότωνα

Η σφαίρα επέστρεφε 

στην αρχική της θέση 

Στο πιστόλι 

Κώστας Τσιαχρής Πύρρειος νίκη

 

                                                           Εικαστικό Adolph Gotlib

Μετά τη μάχη 

Καταματωμένος 

αλλά νικητής 

ανέβασε

στον Τοίχο του 

τα λάφυρα 

για να φανούν

πιο λαμπερά 

Αναφορές στον Τύπο 

Μεταφράσεις 

Τόσα Likes 

Και τόσες κριτικές 

Ο τάδε έγραψε στο τάδε 

Για το τάδε 

Λαμπροτάτη νίκη !

Και χορτάτος  

πέφτοντας 

στο μαξιλάρι 

για τον επινίκιο  ύπνο 

Λέει

σαν προσευχή :

Αλήθεια τώρα 

Μεταξύ μας 

Όντως έτσι ; 

Τι με αυτά ; 

Και πόσο ακόμη ; 

Τρέμοντας 

τον κρότο 

από το κεραμίδι 

μην πλακώσει 

το όνειρο 

Που μόλις τώρα  πάει

δειλά 

να σηκωθεί 

στις μύτες 

των ποδιών του 

Κώστας Τσιαχρής Πρώτη κατοικία

 

   Εικαστικό  Adolph Gotlib 

Ως γράφων 

θα επιτρέπω 

στα γραφόμενα

δεκαετίες  τρεις 

μετά την έξωση τους 

απ' το αίμα  μου 

Να παζαρεύουν 

Με άλλο ύφος 

Άλλες σημασίες 

Εν ανάγκη 

άλλους όρους δανεισμού

την πρώτη κατοικία 

Αυτή 

που έχασαν 

στο χαρτοπαίγνιο

με τον θάνατο 

Ή 

έβγαλαν μισοτιμής 

στον πλειστηριασμό 

των υποθηκευμένων 

εαυτών μου 

Κώστας Τσιαχρής Τα σιγανά ποτάμια να φοβάσαι

 

Να φοβάμαι λέει 

τα σιγανά ποτάμια 

Ποια ποτάμια; 

Που όλα στέγνωσαν 

Ο Κηφισός ο Ιλισός 

και μέσα στη ρηχότητα 

δεν πνίγεσαι 

Το πολύ 

με την αναμονή 

ενός απίθανου πνιγμού 

να ξεμπροστιάσεις 

το ανυπόστατο 

και γραφικό 

μιας παροιμίας 

Κώστας Τσιαχρής Η μνήμη Μπάτμαν

 

Με σώζει η μνήμη 

ή δε με σώζει ;

Σωστικό θηλαστικό 

Τις καθημερινές

φορά γραβάτα 

Έχει αγαπημένη 

Ξεκουράζεται στα σπα 

Διδάσκει αρχαία 

Κι όταν χτυπά

ο κώδωνας κινδύνου

γίνεται 

ολοζώντανη Αποκριά 

Σα να σκεπάζει 

όλο το βιος της 

μαύρη μπέρτα 

Πιάνει 

Ανακατεύει 

τη ζωή μου τράπουλα 

ζητώντας 

να σκοτώσει 

απεγνωσμένη

για τους τύπους 

έναν Τζόκερ 

Κώστας Τσιαχρής Ετών 52

 

Στο πρωτοσέλιδο

Θα μπει ο πηχιαίος τίτλος 

"Τον καθάρισαν 52 εαυτοί" 

Φωτογραφία του πτώματος

και συνεντεύξεις των 52 άλλων 

που ήταν μάρτυρες στο φόνο

Τα 52 κεράκια που δεν έσβησαν 

και τα 52 φφφφφ που ακούστηκαν 

προτού πεθάνει 

Ετών 52 

Πάνω στο άνθος της ανίας 

Ένα βήμα πριν σκοτώσει ο ίδιος 

με 52 σκάγια 

τα 52 εξώγαμα  παιδιά 

των εαυτών του 

τις 52 ρυτίδες 

που χαράκωσαν 

χωρίς καμία άδεια εκσκαφής 

το πρόσωπό  του 

Κώστας Τσιαχρής Επιταγή του ιδεώδους

 

Κάπου σ' ένα  δώμα 

μικροσκοπικό 

Σε μια ταράτσα 

εφτά επί πέντε 

Πίσω από την Πατησίων 

Ένας άντρας 

εκπαιδεύει 

για το πρώτο πέταγμα 

μια πάπια 

Είναι αδύνατο της λέει 

καλή μου 

τέτοια πούπουλα 

αντί φτερών 

να γίνουν κληρονόμοι 

στα προνόμια των πτηνών 

Αδύνατο 

μια τέτοια ανατομία 

να γλιτώσει 

Πέφτοντας 

στα μαλακά 

του νόμου  της βαρύτητας

Αλλά καλή μου  σκέψου 

Τέτοιες πτώσεις 

βγάζουν  ασπροπρόσωπη

τη δίψα όλων 

για ένα  άλμα 

στο κενό 

της πιο κενής τους 

προσδοκίας 

για ζωή γεμάτη 

Κώστας Τσιαχρής Ματαίωση

 

Στο ναυπηγείο

Μέσα στη νύχτα 

Ένας φακός αναβοσβήνει 

τρέμοντας 

Καμώνεται πως είναι 

ένας  πελώριος   φάρος 

Ένα φως που σώζει 

τα σκαριά των καραβιών

που ακόμη σκέφτονται 

αμφιβάλλουν 

σκέφτονται ξανά 

Πώς θα ριχτούν ;

με ποια καρδιά ;

Για πρώτη τους 

παρθενική φορά 

πάνω  στη σβούρα 

των κυμάτων 

Στις απόκρημνες ζωές 

των καπετάνιων 

και των  ναυτικών 

Που αφήσαν τα νερά 

για τα καλά 

να μπουν 

να πλημμυρίσουν

ως τα αμπάρια

τα  υπερπόντια όνειρά τους 

Κώστας Τσιαχρής Μικρότοποι

 

Ας μιλήσουμε 

μικρή μου 

για  μικρότοπους

Δούλεψες   σκληρά 

μέσα στο σώμα μου 

ν' αφήσεις  μια τελεία

Ένα  Μικρολίμανο

Μια Μικρομάνη 

Κάποιες  Μικροθήβες 

Φύλαγες  και φύλαγα 

για πάντα αυτούς τους τόπους 

σα χαμένους συγγενείς μας 

Ύστερα  από τους πολέμους 

που ξεκίνησε η φωνή σου 

εναντίον της φωνής μου 

Για θυμήσου...

Ήταν  ωραία φυλαγμένοι 

Σε ένα ύψος που δε μ' άφηνε 

η ζωή μου να κοιτάξω 

Ώσπου πέρασαν 

επάνω τους 

η μέση ηλικία 

και τα λάθη 

Και τους έκοψαν 

το μπόι 

Κι έτσι 

απόμειναν στο σώμα μου 

σαν την ελάχιστη σταλαγματιά  

της δύναμης 

που βγάζουν οι στρατιώτες

Όταν πρέπει να σηκώσουν 

τους νεκρούς τους 

ύστερα από ήττα 

Απόμειναν χυμένο αίμα 

Απ'όπου ζωγραφίζεται 

ένα μέλλον 

με αρρυθμίες στην καρδιά  του 

Τόποι 

με μικρές φτερούγες 

σε γιγάντιες πτήσεις 

Τώρα  καίνε 

στο όνομα τους 

με τον αναπτήρα 

το συνθετικό 

-μικρο 

Χώνουν  

όπως όπως 

τρομαγμένοι 

κάτω απ'το κομμένο όνομα 

τις στάχτες 

του μικρού τους μεγαλείου