Σε μια σακούλα μαύρη για σκουπίδια Παραγεμίζω και στριμώχνω ό,τι φανταστείς Πράματα με αξία κι άλλα που δεν είναι Ούτε να τα φτύνεις ...
Αρκεί να σηκωνόταν
το μυαλό
στις μύτες των ποδιών του
Και θα έβλεπα
Ένα τάγμα από κανίβαλους
Να παίζει
Και να βγάζει σώo
όλο το ιππικό
και τη βασίλισσα του
Σε ένα σκάκι
με αντίπαλο
την πιο γαλαζοαίματη
επιφάνεια της ζωής μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου