Σιμωνίδης ο Κείος "τίς κεν αἰνήσειε νόωι πίσυνος"

 

τίς κεν αἰνήσειε νόωι πίσυνος Λίνδου ναέταν Κλεόβουλον,

ἀεναοῖς ποταμοῖσ᾽ ἄνθεσι τ᾽ εἰαρινοῖς

ἀελίου τε φλογὶ χρυσέας τε σελάνας

καὶ θαλασσαίαισι δίναισ᾽ ἀντία θέντα μένος στάλας;

ἅπαντα γάρ ἐστι θεῶν ἥσσω· λίθον δὲ

καὶ βρότεοι παλάμαι θραύοντι· μωροῦ

φωτὸς ἅδε βούλα.

...........................................................................................................

Ποιος μυαλωμένος θα παινούσε 

τον Κλεόβουλο

τον τύραννο   της Λίνδου 

που ' βαλε 

απέναντι  στους ποταμούς 

που πάντοτε  κυλάνε ,

στα ανοιξιάτικα άνθη ,

στη φωτιά του ήλιου 

και της χρυσαφιας σελήνης , 

και στη φουσκοθαλασσιά

τη δύναμη μιας στήλης  ; 

Όλα πιο αχαμνά από τους θεούς 

Κι ας σπάζουν 

οι παλάμες των θνητών την πέτρα 

Τέτοιος ο στοχασμός

των ελαφρόμυαλων ανθρώπων 

Απόδοση : Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

πίσυνος : αυτός που βασίζεται ή στηρίζεται, εύπιστος σε κάποιον άλλο, ο έχων  πλήρη εμπιστοσύνη σε κάποιον 

ναέτης : κάτοικος 

ἀέναος:  αυτός που ρέει διαρκώς

στάλα: στήλη , ογκόλιθος 

μένος: δύναμη,σθένος 

ἅδε: αυτή 

φώς :  άνδρας

βούλα /βουλή: απόφαση , επιθυμία ,θέληση , σχέδιο , επιδίωξη