Ανακρέων "καὶ κ[όμη]ς, ἥ τοι κατ᾽ ἁβρὸν"

 

καὶ κ[όμη]ς, ἥ τοι κατ᾽ ἁβρὸν

ἐσκία[ζ]εν αὐχένα·

νῦν δ̣ὲ̣ δ̣ὴ σὺ μὲν στολοκρός,

ἡ δ᾽ ἐς αὐχμηρὰς πεσοῦσα

χεῖρας ἀθρόη μέλαιναν

ἐς κόνιν κατερρύη

τλήμον[ο]ς̣ τομῆι σιδήρου

περιπεσο[ῦ]σ᾽· ἐ̣γ̣ὼ δ᾽ ἄσηισι

τείρομαι· τί γάρ τις ἔρξηι

μηδ᾽ ὑπὲρ Θ̣ρήικης τυχών;

οἰκτρὰ δὴ φρονεῖν ἀκού[ω

τὴν ἀρίγνωτον γυναῖ[κα

πολλάκις δ̣ὲ̣ δ̣ὴ τόδ᾽ εἰπ[εῖν

δαίμον᾽ αἰτιωμέ[ν]η̣ν·

ὡ]ς ἂν εὖ πάθοιμι, μῆτερ,

εἴ] μ᾽ ἀμείλιχον φέρουσα

π]όντον ἐσβάλοις θυίοντα

π]ορφ[υρ]έοισι κύμασι

....................................................................................

Και τα μαλλιά  σου 

έριχναν τον ίσκιο τους 

στον απαλό λαιμό σου 

Μα τώρα  είσαι φαλακρός 

Σε τιποτένια  χέρια πέσαν 

Τα' κοψε  

πικρό μαχαίρι 

Κείτονται σωρός 

στη μαύρη σκόνη 

Κι εγώ απ' τον πόνο λιώνω 

Που ποιος κάτι καλό 

,αν τίποτα δεν πέτυχε από πριν  , 

θα κάνει για τη Θράκη ; 

Κι ακούω που βάζει 

η κοσμολάλητη γυναίκα 

έγνοιες στο μυαλό της 

Τη μοίρα της δικάζοντας 

πολλές φορές 

Τέτοιες ευχές να κάνει : 

Ευτυχισμένη θα'μουνα  ,μητέρα 

αν με έφερνες  

και μ' έριχνες 

μες στο σκληρό 

το μανιασμένο πέλαγο

με τα μαβιά του κύματα 

Απόδοση : Κώστας Τσιαχρής 

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

στολοκρός: φαλακρός 

αὐχμηρός: ξερός ,στεγνός , ελεεινός

ἄση: οδύνη, άλγος, πόνος 

τείρομαι: βασανίζομαι ,δεινοπαθώ, υποφέρω 

ἀρίγνωτος: περιβόητος, φημισμένος

ἀμείλιχος: αδυσώπητος , τραχύς , αυστηρός,δριμύς

θυίω:μαίνομαι